2016 is nu al een week achter de rug dus hoog tijd om een spotieve balans op te maken. Met 6000km had ik aardig wat kilometers op de teller , dat waren zeker niet alleen lange duurlopen maar veel intensieve trainingen die resulteerden in drie overwinningen , een paar podiumplaatsen en tal van ereplaatsen. Na het crosseizoen liep ik naar een 10de plaats in Dendermonde en een mooie 2de plaats op de halve marathon in Essene. Maar het orgelpunt kwam er in Antwerpen waar ik de "perfecte" wedstrijd liep. Nie te zot gestart en langzaam aan plaatsen opgeschoven en met heel sterke laatste kilometers liep ik naar een mooie eindtijd van 55'. Na een adempauze begon ik dan aan mijn piste seizoen waar ik op 1500-3000 en 5000m een nieuwe besttijd liep. Daar maakte ik misschien mijne enige fout dat jaar door te lang intensief op een besttijd te jagen op 5000m. Zo kwam ik niet 100% startklaar aan de corrida van Merchtem , toch wel mijn wedstrijd van het jaar. Ik liep wel terug sneller als vorig jaar maar toch voelde het niet zo goed. Veel tijd om erover na te denken was er niet want een maand later stond de halve marathon van Buggenhout op mijn to do lijstje. Geen verbetering van mijn toptijd van vorig jaar al stond ik wel mooi op het podium als derde naast toppers als Willem en Stan. Last but not least begon het crosseizoen met een sterke opener op de oefencross in Lebbeke waar ik zowaar op het podium eindigde. Spijtig genoeg zorgden de weergoden voor droge crossen en was het hopen dat er zo snel mogelijk wat modder aan te pas kwam, dat is ook één van de hoofdredenen waarom ik zo graag cross. Om dan vooruit te blikken naar 2017 kan ik kort en bondig zijn. Geen 1500m meer voor mij en de focus zal iets meer liggen op afstanden boven de 10km. Meer kilometers hoef ik niet te lopen , als de kwaliteit maar gegarandeerd is. Via deze weg wil nog is iedereen bedanken die me in welke mate ook geholpen heeft om dit te verwezenlijken. Want alleen was met dit zeker niet gelukt.
1 dag na Vilvoorde startte ik ook op de lange cross in Zele. Sommigen zullen dit misschien niet normaal vinden maar dit was allemaal op voorhand gepland. Gisteren versnelde ik stevig na elke bocht en was er geen enkel rustmoment. Vandaag in Zele was het bedoeling om een egale cross te lopen. Maar deze morgen was er even twijfel of ik wel effectief zou deelnemen. Een valpartij met de fiets en de daarbijhorende kneuzingen aan de linkerarm deden mij twijfelen. Eens de ergste pijn verdwenen vertrok in dan toch naar Zele. Met een 13 tal deelnemers was het verschil met Vilvoorde groot. Ik bereidde mij voor op een misschien eenzame wedstrijd. Bij de verkenning bleek er dan ook nog is een bocht van 180 graden naar links te moeten genomen worden. Met de pijn in de linkerarm besloot ik de paal niet vast te nemen om te draaien met als gevolg dat ik in ronde 1 onderuit ging. Ik stond snel recht en had geen besef van de gevolgen , het tempo ging omhoog en ik liep mooie egale ronden. als bonus kon ik tijdens de wedstrijd toch nog 1 plaats opschuiven. Bij aankomst bleek mijn linkerbeen volledig onder het bloed te zitten. Een bezoekje aan de EHBO was nodig want alle steentjes en modder moesten uit de wonde verwijderd worden. Een bewogen dag maar ondanks alles toch een geslaagd weekend. Volgend weekend loop ik geen cross in Goes. De 1ste volgende cross is voor mij zelfs een verrassing.
Op een kurkdroog parcours in het domein "De drie fonteinen" stond een massa lopers aan de start van de lange cross. Het zou een hectische boel worden want de organisatie liet ons in de openingsronde een extra lus in het bos lopen. daar was het zo smal dat duwen , trekken en vallen niet vermeden kon worden. Bij momenten stond ik bijna stil , het was dus geduldig afwachten tot er eindelijk plaats was om op te schuiven. In de daaropvolgende 5 grote ronden kon ik net zoals in Deinze mooi op schuiven. Na elke bocht trok ik stevig door. Na een stevige trainingsweek kon ik er een mooie training van maken. Ook nu eindigde ik ergens halverwege. Als extraatje in deze mooie week neem ik er de cross van Zele er ook nog bij.
Na een jaartje afwezigheid trok ik terug naar het mooie wandel en natuurpark in Deinze waar we elk jaar een gevarieërd parcours voor de voeten geworpen kregen. Een groot en sterk deelnemersveld zorgde voor een mooie wedstrijd. Na een volledige week te hebben geregend rekende ik op een modderig parcours. Helaas zorgde een stevige wind op de dag zelf dat alle modder verdween als sneeuw voor de zon. Zoals zo dikwijls liet ik de start aan mij voorbijgaan , er restte mij nog tijd genoeg om op te schuiven en zo geschiedde. Elke ronde maakte ik een paar plaatsen goed , het gevoel van de oefencross in Lebbeke kwam stilaan terug. Uiteindelijk finishte ik na een 8 tal kilometer ergens halverwege het deelnemersveld. Ik kon weer pushen en versnellen op de heuveltjes. Volgende week in Vilvoorde verwacht ik ook een pak deelnemers en zal ik met dezelfde ingesteldheid straten als vandaag.
Een paar dagen na mijn halve marathon stond ik aan de start van mijn 1ste van een hele hoop crossen. Het parcours in Droeshout lag er kurkdroog bij , er stond een stevige wind en met 15 lopers was de bezetting op de lange cross niet wat het moest zijn. Even afwachten hoe de benen reageerden en proberen een opbouwende cross te lopen. Maar al snel kwam ik in de achterste regionen te lopen. Samen met clubgenoot Dieter probeerden we de kopgroep niet te ver te laten lopen. Toen ik even later ook Dieter moest laten lopen werd het een eenzame wedstrijd. Ik liep niet traag , dit tempo kon ik nog vele ronden aanhouden maar versnellen na een bocht zat er niet in. Zo schoof ik maar 1 plaats meer op , als 12de van de 15 lopers maakte ik mijn geen illusies. De cross is een, volledige andere wereld. Tot nieuwjaar proberen we de snelheid van de oefencross in Lebbeke terug te vinden en is het nog altijd hopen dat er eindelijk wat modder aanwezig is. Via een goede kwaliteit en heuveltraining in Lokeren hoop ik binnen 2 weken sterk voor de dag te komen in Deinze. Daar zal alleszins wat meer volk aan de start staan door afwezigheid korte cross en naambekendheid.
Waarschijnlijk de laatste wedstrijd op straat dit jaar liep ik op en langs het donkmeer. Na mijn 1u14' in Malderen wou ik nog 1 keer proberen om nog beter te doen. Ik had daarvoor wel hulp nodig want alleen lukt het niet. Tot mijn grote spijt bleek er niet echt iemand mijn de tijd te lopen die ik voor ogen had. De latere winnaar liep van bij de start een te hoog tempo en het eerste groepje achter mij liep te "traag". Het werd dus een eenzame wedstrijd maar toch probeerde ik een stevig aanvangstempo te lopen. Ik had dan ook snel een mooie voorsprong opgebouwd waardoor mijn 2de plaats veilig leek. Toch was het gevoel niet zoals in Malderen , mijn ademhaling kreeg ik niet onder controle en de benen voelden ook niet super. Halverwege de wedstrijd zat de mot er in en bleek een mooie tijd niet haalbaar zodat ik bewust toch iets trager begon te lopen. De vele gedubbelde braken ook regelmatig mijn tempo. Met nog 2km te lopen verloor ik ook nog mijn 2de plaats aan Kim Ruel , die had met enkele snelle kilometers de kloof gedicht. Met een tijd van meer als 1u17' was ik niet echt tevreden maar toen bleek dat de afstand bijna 22km was kon ik deze prestatie toch een plaats geven, de daarbijhorende derde plaats maakte de dag nog vrij mooi. Normaal was dit dus mijn laatste lange stratenloop dit jaar. Via hopelijk modderige crossen ga ik mij nu voorbereiden op een mooi 2017.
De laatste wedstrijd van het Londerzeels loopcriterium was de 3 provinciënloop in Malderen. Elk jaar valt deze wedstrijd in september maar dit jaar koos de organisatie voor een koude maar mooie zondagochtend. Het was voor mij de ideale test richting halve marathon in Berlare. Ik had namelijk nog niet echt getraind op vele lange tempo's. Het parcours leent zich wel tot een snelle tijd met een biljartvlakke ondergrond en vele lange rechte stukken. Na een goede oefencross was de conditie in stijgende lijn , toch stond ik met wat twijfels aan de start door aanhoudende darm en maag problemen. Net op tijd leken deze problemen van de baan om met veel vertrouwen te starten. Door de koude hoefde ik onderweg ook niet teveel te drinken. In de 1ste van 2 ronden ontstond een mooi groepje waarin een ideaal tempo werd gelopen. Het kopwerk werd gedaan door een loper van de 10km , volgen was de boodschap. Als ik even achterom keek zag ik naast Tommy ook nog 2 andere onbekende tegenstanders voor de 21km. Zij leken mij heel soepel te lopen dus was het afwachten wat er in ronde 2 zou gebeuren. Halfweg doorgekomen moest Tommy de rol lossen en waren we nog met drie. Meerdere malen maande ik mijzelf aan om rustig te blijven. Ik genoot van de strijd en ondanks de meerdere pogingen van mijn tegenstanders om weg te lopen bleven we samen tot de laatste 500m. Toen kwam er een stevige versnelling , ik moest alle zeilen bijzetten en kon de aansluiting maken. Dan maakte ik de cruciale fout om meteen door te versnellen want nog geen 100m verder viel ik stil waardoor ik vrede moest nemen met de 2de plaats. Die 2de plaats kon ik al meteen relativeren want bij het binnen lopen van de sporthal zag ik op de klok 1u14' staan. Een verbetering van mijn tijd van vorig jaar met 1'40". Ik kan dus niet anders dan tevreden zijn en kijk met veel vertrouwen uit naar volgende week. Hopelijk kan ik dan ook rekenen op een paar "sterkere" lopers om mij terug naar een toptijd te brengen.
Elk jaar organiseert AC Lebbeke een oefencross om het crossseizoen op gang te schieten. Een eerste test om de benen is te testen. Na een korte rustperiode was ik net bezig met mijn volumes op te krikken variërend met korte tempo trainingen. Het droge weer zorgde ervoor dat de omloop er kurkdroog bij lag. Ikzelf kijk vooral uit naar naar slechter weer en de daarbijhorende modderige crossen. De spikes werden dus voor het eerst aangebonden en terwijl er snel gestart werd bekeek ik alles vanop afstand. Na 1 volledige ronde van 4 schoof ik stelselmatig op zonder echt in het rood te gaan. Ik werd beter met de kilometer en toen ik iets over halfweg ook nog is de derde plaats van Ben in het vizier kreeg begon ik echt te pushen waardoor ik nog voor het einde van de laatste ronde de aansluiting kon maken. Ook Tommy was geruisloos meegeschoven waardoor er een mooie strijd tussen mij en de 2 masters ontstond voor plaats 3. Op 300m van de finish was er een cruciale zone in de zandbak. Het was dus een kwestie van als eerste deze zone aan te vatten. Ook Tommy was van die gedachte en hij plaatste een tussen versnelling , eentje die ik meteen beantwoorde om terug naar de kop op te schuiven. Zo kwam ik dus als 1ste aan in de zandbak en ik liet het tempo volledig zakken om dan in volle vaart de sprint in te zetten naar de finish. Tommy kon mij niet meer remonteren waardoor ik beslag legde op een onverhoopte en mooie derde plaats na Dries en Niels. Mijn lactaattest bewees dat ik ten opzichte van vorig jaar weer een stap voorruit heb gezet. Natuurlijk kijk ik dus uit naar de zwaardere crossen maar eerst ga ik nog is proberen om een toptijd neer te zetten op de halve marathon in Berlare. Daarom loop ik nu volgende zondag een halve marathon in Malderen al voorbereiding. Daar zal al veel duidelijk worden hoe mijn conditie werkelijk is op dit moment.
De laatste wedstrijd van mijn zomerseizoen en ook meteen de langste. De halve marathon in Buggenhout is een wedstrijd met een zekere aantrekkingskracht. Met 1u14' zette ik mij vorig jaar dan ook mooi op de derde plaats. De week liep niet vlekkeloos , zoals ik zei voelden mijn benen niet meer fris en met nog enkele zware werkdagen had ik enkel zaterdag om toch nog enigzins te recupereren. Met Willem Van Scheurbeeck , Stan De Vleminck en Dirk Goeyers kreeg ik sterke tegenstand van Vilvoordse atletiekclub. Bij de start liet ik Willem wel lopen maar achter mij werd er voorzichtig gestart. Even twijfelde ik maar koos dan toch voor de moeilijkste weg. Ik ging alleen op pad en probeerde in het eerste gedeelte de kloof met de rest zo groot mogelijk te maken en zo al zekerheid te verwerven over het podium. Zo had ik snel een 200m op de achtervolgende groep waaruit Stan als enige de kloof kon dichten. Hij was duidelijk de betere vandaag en ik was maar wat blij dat ik hem in het open stuk aan de hoge jan in Opstal even kon volgen. Hij minderde zelfs zijn tempo om mij nog even te kunnen helpen , een mooi gebaar. Over halfweg gaf ik teken dat hij mocht doorlopen , hem nog langer volgen was geen optie meer. Waar ik vorig jaar in de laatste kilometers nog kon versnellen was het nu bijna puur op karakter. Die derde plaats mocht mij niet meer ontglippen ook al gaf mijn lichaam signalen dat het echt wel op was. Ik had gelukkig al een mooie voorsprong op de eerste achtervolger. Zo kwam ik na 1u16' als derde over de finish en kon ik samen met twee andere toppers op het podium. Ik heb er het hoogst haalbare uitgehaald vandaag dus was ik doodop maar tevreden. De vooropgestelde rust komt dus niet ongelegen. Door de hoge temperaturen zijn de eerstkomende crossen nog niet echt mijn ding. Ik kijk nu al uit naar de zwaardere crossen in november en december. Maar nu eerst was fysieke en mentale rust. Zo wil ik langs deze weg toch nog is alle supporters bedanken.
Na een 2 tal jaar afwezigheid kon ik door een kalenderwijziging eindelijk nog is deelnemen aan de Mollemse jogging. Het was tegelijkertijd ook de derde manche van het loopcriterium van Asse. En natuurlijk koos ik voor de langste afstand (15km) met het oog op de halve marathon in Buggenhout. Met de winst van Meldert op zak was de honger niet gestild en wou ik hier in Mollem en niet ver van mijn deur voor het eerst op het hoogste schavotje staan. Samen met Glen(5km) en Niels(10km) maakten we de koers hard. Waar we al lang over gelachen en gezeverd hadden kwam nu eindelijk uit. We waren met zen drieën weg van de rest. Dit was een moment om in te kaderen , na al die vele trainingen samen en ondertussen goede vriendschap. Terwijl Glen de 5km dus won kon ik ontspannen aan mijn 2de ronde beginnen, Niels liep iets voor mij maar ik maakte geen aanstalte om aan te sluiten. Het hoefde niet dus spaarde ik mijn krachten voor Buggenhout want eerlijk , het zomerseizoen heeft zijn tol geëist. Ik had tal van kleine probleempjes. Toch liep ik met 55' nog een mooie tijd , met in gedachte de hoogtemeters, temperatuur en niet 100% doorgelopen te hebben. Het komt er nu op aan om de batterijen nog 1 keer op te laden en zo fris mogelijk aan de start te staan. Ik zal het zeker proberen maar een evenaring van mijn besttijd van 1u14' vorig jaar zal ontzettend moeilijk worden. Maar ie niet waagt niet wint.
|
Nieuws 2016Archief
December 2016
Categorieën |