Bijna de volledige Belgische top was afgezakt naar Lokeren , niet voor de Lokerse feesten maar voor een snelle km op het BK. Een leuk moment om mij is te meten met de allerbeste lopers van België. Ik blijf het herhalen dat dit echt geen parcours is voor een kampioenschap met vele moeilijke passages maar soit het zij zo. Voor mij was het belangrijk om mijn snelheid nog wat te op te krikken richting mijn BK op de corrida in Merchtem. Met een start op de piste was het direct gas geven om niet teveel in het gedrum te zitten na het verlaten van de piste. Na 2 snelle kilometers onderhield ik het tempo , al was het een zaak van niet te vertragen of je verloor onmiddellijk een aantal plaatsen. In de 2de ronde van 5km probeerde ik terug wat te versnellen om zo als 84!ste te finishen , een 4 tal minuten na winnaar Koen Naert. Met 34'43" liep ik niet mijn snelste tijd hier maar haalde wel een clubrecord bij de M35. Nu op naar de corrida van Merchtem. Met 40'31" vorig jaar zal ik mijn tenen moeten uitkuisen om zoals de voorbije jaren altijd een betere tijd neer te zetten.
In aanloop naar de corrida van Merchtem ging de snelheid op training omhoog. Af en toe was het ook is nodig om aan een wedstrijd deel te nemen om toch is te weten of de trainingen zijn effect niet missen. Al een decennia lang organiseert joggingclub AC Denderland haar jaarlijkse jogging. Met 4,8 of 16km had je variatie genoeg. Ik krijg dan altijd de opmerking , de langste afstand zeker , maar nu was de 8km een mooie gelegenheid om tempohardheid te kweken. Ondanks de kleinschaligheid stond er op elke afstand mooi volk aan de start. Het parcours telt weinig bochten en er kan snel gelopen worden op het lange rechte stuk op de dijk. Van bij de start ging het er snel aan toe en na wat geschuif in plaatsen liep ik halfweg op een 4de plaats. Maar dat was niet het belangrijkste , ik probeerde mijn tempo hoog te houden en sneller als 3'30 per km te lopen wat me na het bereiken van de finish lukte. Algemene tevredenheid over vandaag maar ik weet dat ik nog sneller kan maar het duurt alleen wat langer dan ik dacht. Nu op naar het BK 10km in Lokeren. Met hopelijk weer een beetje meer snelheid in de benen.
Na een korte nacht na de nacht van West-Vlaanderen stond ik de volgende dag aan de start van de Achilles run for fun jogging. De plaatselijke joggingclub organiseert elk jaar een mooie wedstrijd die de prachtige groene gebieden van Opwijk doorkruist met start en aankomst op Hof ten Hemelrijck. Met een passage door een koeienstal , beklimmen van hooibalen enz was er geen gebrek aan variatie. Vorig jaar leerde ik deze wedstrijd kennen met een mooie derde plaats op de 16km. Ook nu liep ik de langste afstand maar zonder de bedoeling te forceren , al ga je in wedstrijd natuurlijk altijd iets sneller als op training. Bij de start nam Jesse De Proost meteen de leiding op de 16km , ikzelf zat in een grote groep met allemaal lopers voor kortere afstanden. Zonder te forceren liep ik dus op een 2de plaats. Ergens rond km 10 kreeg ik toch wat weerwerk van een zekere Niels Bosman. Ik wou mijn 2de plaats toch niet zomaar afgeven en plaatste in een smal baantje een vrij stevige versnelling en trok toch een 2 tal kilometer het tempo wat omhoog. Zo kon ik de kleine lus van 6km nog vrij rustig afwerken en zo 1 plaatsje hoger eindigen als vorig jaar. Met nog een mooi naturapakket was het weer een mooie dag. Nu is het kwestie om verder aan mijn snelheid te werken afgewisseld met enkele langere trainingen.
Voor het eerst nadat ik begon met lopen kon ik deelnemen aan de 10km op de nacht van West-Vlaanderen. Zo kon ik mijn snelheid wat aanscherpen. Met een halve en een hele marathon was het programma drukbezet. Samen met Adriaan, Willem en Stan trokken op tijd naar het verre West-Vlaanderen. Door de drukke avondspits duurde het toch twee uur eer we er waren. Achteraf bleek dat er veel lopers net op tijd of zelfs te laat waren gearriveerd. Onder ideale omstandigheden en met een mooi deelnemers vertrok ik voor een snelle 1ste kilometer in 3'16". Daarna liet ik het tempo zakken tot de beoogde 3'30". Zo kwam ik na wat geschuif in een mooi groepje terecht waarin de samenwerking optimaal verliep. Na een 5 tal kilometer begon het toch te kriebelen en zette ik mij op kop van het groepje. Het tempo ging omhoog en even later ging ik alleen op pad en kon zo in het 2de gedeelte nog een groot aantal lopers inhalen. Met een eindtijd van 35' loop ik geen toptijd maar het is een basis om op verder te bouwen. Als ik achteraf mijn hartslag bekijk ben ik zelfs niet echt diep gegaan , die marathon zal er toch nog een beetje inzitten zeker? Ik ben dan ook benieuwd of ik mijn niveau nog is kan optrekken om topfit de zomermaanden door te komen.
Een dikke maand na de marathon in Puurs nam ik voor het eerst terug deel aan een wedstrijd. De euforie was groot en verdoezelde veel. Die 2de marathon op een paar weken kroop in de kleren en het duurde een tijdje voor de vermoeidheid uit mijn lichaam verdween. In feite was het misschien nog te vroeg om echt een wedstrijd te lopen maar elk jaar organiseert de plaatselijke joggingclub van Ganshoren een wedstrijd in Laerbeek bos. En laat dat nu net mijn favoriete trainingsplaats zijn. Viel de wedstrijd tegen dan had ik toch een goeie training in de benen. Ondanks de kleinschaligheid moest de organisatie om veiligheidsredenen een rem zetten op het aantal inschrijvingen. In de startzone zag ik de winnaars van de afgelopen jaren en met clubgenoot Niels S. kwam er nog een serieuze concurrent bij. Van bij de start loopt het meteen stevig omhoog richting het ziekenhuis. Al meteen viel er een eerste schifting en werden er 2 koppeltjes gevormd. Niels en de winnaar van drie jaar geleden namen een lichte voorsprong op mijzelf en de winnaar van vorig jaar. In de eerste afdaling kreeg ik het moeilijk om in het spoor van mijn metgezel te blijven , hij durfde meer risico's te nemen. Bergop kwam ik wel steeds terug dichter maar naarmate de wedstrijd vorderde stelde ik mijn 4de plaats veilig en liep de wedstrijd gecontroleerd uit. Even was er de teleurstelling om het missen van het podium maar dat werd snel omgezet naar tevredenheid. Ik was maar een paar seconden trager als mijn beste tijd een paar jaar geleden. Nu op naar een hopelijk snelle zomer.
Een maand na Rotterdam stond ik aan de start van mijn derde marathon. De organisatie van de Great Breweries had na drie warme edities de wedstrijd 1 maand vroeger gepland. Dat was dan ook de grootste reden waarom ik normaal de 25km ging lopen maar de trainingen gingen zo goed en met Dirk Goeyers als haas kon ik deze kans niet laten liggen. De planning was duidelijk , starten aan een tempo rond de 3'44" per km en proberen te versnellen na 30km. Qua organiseren was het een beetje zoals de bosmarathon. Lekker vroeg opstaan , zalig weertje buiten ,op een kwartiertje ter plaatste en gezonde spanning. Meteen na de start werd een mooie kopgroep gevormd met trainingsmakker Stan , ex-ploegmakker Tommy als voornaamste concurrenten. Er werd goed samengewerkt en we bleven lang samen tot iets over halfweg. Dan koos Stan het hazenpad , niemand van de medevluchters probeerde hem te volgen. Ik bleef rustig achter Dirk ondanks dat het gevoel goed zat en ik zeker kon versnellen. Nog even wachten en dan mochten al die gellekes van vandaag hun werk doen Na ongeveer 30km gaf Dirk het teken dat het beste bij hem eraf was , hij had nl enkele weken gelden de marathon van Enschede gelopen , en kreeg ik het sein om te versnellen. De andere overgebleven medevluchter moesten ook de rol lossen zodat ik alleen op pad ging voor nog 12km. Het befaamde zinnetje dat de marathon pas begint op 30km was hier nu echt van toepassing , ik had vleugels en kon versnellen naar 3'37". Toen op kilometer 35 dan ook nog is bleek dat mijn zoontje Mats daar stond en papa riep kon niks mij nog tegen houden van een nieuwe toptijd. De kilometers vlogen voorbij en kon den Duvel ruiken in de verte. In de laatste kilometers kreeg ik dan ook nog is massa's aanmoedigingen van de wandelaars van de 25km die juist vertrokken en toen ook nog is Stan , die de wedstrijd won in 2'34", mij tegemoet kwam gelopen gaf ik het laatste restje energie om nog onder de 2u37' te eindigen. En zo geschiedde met 2u36'50". Enkele weken geleden zag ik bij mijn ochtendloop een prachtige vallende ster en deed de wens om van vandaag een perfecte dag te maken.Wel blijkbaar komen wensen soms uit al was het vooral het vele voorbereidende werk die mij hielp om de perfecte negatieve split te lopen. Ook veel dank aan Dirk die mij dikwijls aanmaande om mij rustig te houden in het begin van de wedstrijd. Na een mooie podiumceremonie genoot ik met alle lopers na van de lekkere streekbieren. De vraag of er dit jaar nog een marathon komt laat ik nog in het midden.
Als laatste voorbereidingswedstrijd op mijn volgende marathon" je leest het goed" in Puurs viel mijn keuze op de derde manche van het Dendercriterium. Deze derde manche werd gelopen dwars door Ninove en had met een 15km een ideale afstand om de benen nog is te testen. Na mijn winst hier vorig jaar in dik 50 minuten hield ik dan ook nog is mooie herinneringen over aan deze wedstrijd. Doel vandaag was om op 90% te lopen. De marathon van Rotterdam was verteerd en op training ging het ook steeds beter en beter. Onderweg naar Ninove kregen we een hevige bui over ons heen. Ideaal om daarna droog en met veel zuurstof aan de wedstrijd te beginnen. En zo geschiedde. Bij de start liet ik de lopers van de kortere afstanden hun ding doen en na wat rekenwerk bekleedde ik na een dikke kilometer positie 4 op de 15km. De openings kilometer was iets te snel maar nadien ging ik naar een tempo tussen 3'25" -3'28". Zonder echt door te duwen was dit tempo vol te houden tot de finish. In de laatste van drie ronden bleek dat de leider de wedstrijd moest staken door hartritmestoornissen. Daardoor kwam ik nog onverwacht op het podium terecht. Ik eindigde de wedstrijd zonder teveel in het rood te gaan na 52'. Opdracht volbracht en zo kan ik mijn taperingsweek met veel vertrouwen aanvatten.
Een tweetal weken na mijn marathon wou ik voor het eerst terug wat tempowerk in mijn trainingen steken. Aangezien er in Opstal een jogging georganiseerd werd leek mij dit de ideale gelegenheid. Samen met kameraad Tommy gingen we in warme omstandigheden op pad voor 21 kilometer. De eerste 6km liepen we nog samen maar even later liet ik Tommy lopen , er zat namelijk nog niet genoeg jus in de benen om een sterke Tommy vandaag te verslagen. Aangezien we samen al een mooie voorsprong hadden opgebouwd op de derde loper liet ik het tempo zakken en stopte zelfs bij de drankposten om bij te tanken en wat verfrissing. Na 1u20 kwam ik dan als 2de over de finish. De realiteit liet voelen dat de marathon nog een beetje in de benen zat en ik nog wat geduld zal moeten oefenen vooraleer het weer vlot zal gaan op training. Echte plannen zijn er dan ook op dit moment niet.
Na maandenlange voorbereiding was eindelijk de dag aangebroken om mij voor een 2de maal te bewijzen op een marathonafstand. Buggenhout lag nog vers in het geheugen met een mooi debuut in 2u38'. Doel vandaag in Rotterdam was flirten met de grens van 2u35' ( gemiddelde van 3'40"). Ondanks een snellere tijd wou ik trager starten dan in Buggenhout waar ik in het begin te snel liep en er een te groot verschil was tussen mijn 1ste gedeelte en 2de gedeelte. Enig minpunt in de voorbereiding was een stevige griepaanval waardoor er een 2 tal weken niet echt getraind kon worden. Voor de rest was er geen reden om te klagen al mocht de wedstrijd nu echt wel starten , de pasta en het wit brood kwam mijn ... uit. De laatste weken was het weer niet echt denderend in België met heel veel wind maar net vandaag was het zoals de voorgaande jaren een prachtige dag met een temperatuur die snel boven de 15 graden steeg. Met een broek vol gelletjes ;) , zus Natalie die voor extra bevoorrading langs de kant (chapeau hoe ze had uitgedokterd om via de metro op een aantal plaatsen te kunnen staan) was ik helemaal klaar voor deze mythische afstand. De organisatie had voor mij een mooie plaats in vak B voorzien net achter de toppers , er was dan ook snel veel ruimte om mijn ding te doen en aangezien ik hier als haas al is de volledige marathon liep kende het parcours geen geheimen voor mij. Over de wedstrijd zelf kan ik raar maar waar kort zijn , tot halfweg liep het plan gesmeerd met een doorkomst in 1u17'. Maar dan rond kilometer punt 28 kreeg ik plots steken in de zij. Ik moest het tempo laten zakken om ze onder controle te houden. Gelukkig stond Natalie daar met een extra bidon sportdrank. Het duurde wel tot kilometer 35 tot de steken volledig weg waren. Op dat moment besefte ik al dat een PR er niet in zat vandaag. Het werd een mentale strijd waarin ik de gedachte om te stoppen wegduwde en op karakter de laatste kilometers afhaspelde. De massa toeschouwers die mijn naam riepen deden de rest , hartelijk dank voor deze mensen die ik van haar nog pluim ken. Op de coolsingel kwam ik dan als 151ste over de finish in 2u40'. Natuurlijk was de ontgoocheling groot na de vele opofferingen en vele trainingskilometers. Gelukkig vertrok ik de dag nadien met de kids voor een paar dagen naar de efteling . Alles even relativeren , rusten en genieten van quality time. Zo kwam er het besef dat ik toch weer mooi een marathon op mijn lijst mag bijschrijven. Er komen nog genoeg kansen om te bewijzen dat ik 2u35' of sneller waard ben. Eerst herstellen , de trainingen terug oppikken en nieuwe doelen stellen. Die laat ik jullie weldra weten!
Dwars door Dendermonde , het is zo een wedstrijd waar je elk jaar wil aan deelnemen. Dit jaar onder een stralend lentezonnetje was het mijn laatste wedstrijd voor de marathon van Rotterdam. Met heel wat bekende gezichten stonden we aan de start van hopelijk tien snelle kilometers. Ik probeerde de eerste kilometers al meteen door te pushen maar de lange tempotrainingen van de laatste weken zorgden ervoor dat de benen snel vol liepen en ik het tempo wat moest laten zakken. Zo kwam ik in een mooi groepje terecht met een paar lopers van 3MD , we werkten goed samen en liepen onze kilometers zo rond de 3'25". Zo bleven we lange tijd samenwerken tot we weer de binnenstad inliepen voor de laatste 2km. Zo eindigde ik als 18de in een tijd van 33'25". Normaal zou ik met deze tijd tevreden moeten zijn maar door een wijziging in het parcours bleek de afstand 200m minder als vorige jaren , een fout die een grote organisator als Golazo niet mag maken vind ik. Maar bon , met een goed gevoel begon ik aan mijn taperingsweken richting Rotterdam.
|