Het jaar 2018 "loopt" op zijn einde dus werd het tijd om even terug te blikken op een jaar dat niet alleen voor België een topjaar was op gebied van sportprestaties maar ook voor mij. Ik bleef gespaard van zware blessures , voor het eerst meed ik de pistewedstrijden , en alle doelen die op mijn verlanglijstje stonden zijn verwezenlijkt. Allereerst lag de focus op de halve marathon in DenHaag , het werd namelijk eens de moment voor nen toptijd. Het werd dan ook een dag om niet te vergeten met ideaal weer , een groepje die perfect de kilometertijden liepen die ik wou lopen en een uitstekende vorm zorgden voor een 1u12' aan de finish. In de flow van deze prestatie speelde ik in elke wedstrijd waaraan ik deelnam mee voor de podiumplaatsen. Natuurlijk bleef de vraag wanneer ik mijn eerste marathon zou lopen steeds terug komen. Na wat wikken en wegen leek de bosmarathon in Buggenhout de perfecte plaats voor mij debuut. Qua volume per week hoefde er niets veranderd te worden , het was alleen wat zoeken naar mijn ideaal marathontempo. In augustus verlegde de focus zich even naar de corrida in Merchtem. Ondanks het minder trainen op pure snelheid verbeterde ik er weer mijn tijd tot een lage 41'. Aan vertrouwen geen gebrek , de lange trainingen van plus 30km combineerde ik met een wedstrijd in de buurt waar ik kon naartoe en terug naar huis lopen. De dag van de marathon was aangebroken en onder ideale omstandigheden , een perfecte conditie , goeie begeleiding met de fiets enz... was ik meteen goed vertrokken en had het goeie ritme te pakken. Natuurlijk zat er verval in mijn 2de gedeelde maar so what , dat hoort bij het leerproces op de deze afstand. Met een overwinning op mijn eerste marathon en een tijd van 2u38' was mijn dag voor 200% geslaagd.Drie weken later haasde ik mijn zus dan ook nog is naar een tijd van2u58' in Amsterdam. Van een grand cru jaar gesproken. Als laatste wil ik iedereen die mij hierbij geholpen heeft nog eens extra bedanken. Zonder jullie lukt dit simpelweg niet. Op naar een even mooi of mooier 2019!
0 Reacties
Na een zeer lange voorbereiding was het eindelijk tijd voor mijn 1ste marathon. De lange tempotrainingen verliepen goed en met een paar weken van 180km en meer was de basis ruim genoeg. De laatste week was misschien nog de moeilijkste met weinig trainingen en het mijden van fruit en groenten met de nodige neveneffecten op mijn humeur. De tank was niet alleen volgeladen met suikers maar ook met veel vertrouwen. Met Natalie en Rudi kreeg ik ook nog is twee perfecte begeleiders mee. Onder een stralend lentezonnetje startte ik rond half elf voor een calvarietocht van 42km. Met een richttijd van 2u40' startte ik meteen goed en nam ook de leiding. De kilometers vlogen voorbij en de lopers van de estafette en halve marathon zorgden voor wat afleiding. Onrechtstreeks ging ik dan ook wat te snel met een 1u17'30" halfweg. Dit was iets te snel dus was de vrees voor het verval al aanwezig. Toch kon ik tot de befaamde grens van 35km vrij comfortabel lopen. Daarna kwam de man met de hamer dan toch langs , het karakterkereltje in mij kwam boven en ik probeerde het verval te beperken. Gelukkig had ik al een mooie voorsprong bij elkaar gelopen , die 1ste plaats zorgde voor dat extraatje om vol te houden. Het werd dan ook een mooie triomf bij het betreden van het sportcomplex. Met een tijd van 2u38' en de daarbijhorende overwinning zorgden voor de perfecte dag. Mijn jaar was al zo mooi maar dit overtreft alles. De emoties namen de bovenhand en het was genieten van de talrijke felicitaties. Nu is het tijd om even te rusten al loop ik binnen drie weken de marathon van Amsterdam nog als haas voor zus Natalie. Daarna komt er met de crossen het leuke gedeelte van de winter aan. Tijdens de cross wil ik mij vooral amuseren en lopen zonder tijdsdruk.
Op anderhalve kilometer van mijn deur wordt er in Mollem elk jaar een jogging georganiseerd.De organisator vroeg me na een tweetal jaar afwezigheid of ik dit jaar nog is wou deelnemen. Na wat wikken en wegen koos ik voor deze wedstrijd als laatste prikkel richting de marathon. Doel was zo zuinig mogelijk met de krachten omgaan. Even startte ik nog mee met de kopgroep waar alle lopers een kortere afstand liep als de 15km die ik liep. Op km 2 liet ik mij uitzakken en vond een ideale metgezel om mee samen te werken. We werkten goed samen zonder 1 woord te zeggen en toen hij na 10km als 2de binnen liep moedigde hij mij zelfs nog even aan voor mijn laatste 5km. Deze laatste ronde kon ik heel comfortabel uitlopen omdat mijn voorsprong op de 1ste achtervolger groot genoeg was. Zo kon ik mijn 2de overwinning van het seizoen vieren en mijn gevulde tank met vertrouwen meenemen naar het grote doel van dit jaar , de bosmarathon van Buggenhout.
Na de mooie prestatie in Merchtem lag de focus nu volledig op de marathon van Buggenhout. Zoals zo dikwijls probeer ik mijn 30 plus trainingen te combineren met een wedstrijd in de buurt. Na een aantal jaren afwezigheid was de molenloop in Malderen de ideale wedstrijd om mijn marathontempo nog wat te verfijnen. Na een opwarming van 9km richting de molen van Malderen koos ik voor de langste afstand (15km). Ik denk niet da er nog een wedstrijd is waar zoveel afstanden worden gelopen. Met rondjes van 3km was dit ook een leuke wedstrijd voor het toch weer talrijk opgekomen publiek. Onder een stralende lentezon vertrokken de lopers voor 5 afstanden. Na 1 ronde was het dan ook best opmerkelijk dat de eerste 3 lopers de langste afstand voor hun rekening namen. Willem Van S. liep ongenaakbaar aan de leiding , daarachter streed ik samen met clubgenoot Niels voor de overige podiumplaatsen. Deze situatie bleef ongewijzigd tot op 2 ronde van het einde toen ik merkte dat Niels het lastig kreeg om te volgen. Voor mij het sein om toch even te versnellen en een mooie voorsprong op te bouwen om zo de laatste ronde comfortabel naar de 2de plaats te lopen. Na een korte verfrissing en andere kleding liep ik nog soepel 9km huiswaarts om te eindigen op 33km. Opdracht volbracht. Met veel vertrouwen ga ik zo mijn laatste weken in.
Wat is een jaar nog in een mensenleven? Daar was de corrida van Merchtem terug. Om niet teveel afgeleid te worden liep ik van thuis uit naar de wedstijd. Na een stevige opwarming verscheen ik een kwartiertje voor de start ten tonele. De speaker had mijn naam ondertussen al een paar keer vernoemd. Net voor de start kreeg ik nog enkele vragen over mijn verwachtingen , wel die waren simpel , beter doen als vorig jaar en als je er een tijd wou noemen zou ik met 40'15" zeer tevreden zijn. Na een verkennende eerste kilometer werd en stevig versneld. Een versnelling die ik bewust niet beantwoordde , ik hield mij aan mijn vooropgesteld tempo. Samen met Stef Ceuppens hielden we het groepje in ons vizier . Halverwege de wedstrijd was bij Stef het beste eraf wat voor mij het sein was om het tempo gevoelig te verhogen. Via de toeschouwers kreeg ik te horen dat clubgenoot Niels de rol moest lossen. In de laatste ronde kreeg ik hem in het vizier , De gedubbelden waren een ideaal mikpunt en ik zette alles op alles om hem bij te benen. ook het publiek zag dat en moedigde mij nog is extra aan. Maar de ervaring van Niels zorgde ervoor dat ik net tekort kwam om voor de finish nog een plaats op te schuiven. Toch was er tevredenheid en bedankte ik het publiek net voor ik de finish als 9de overschreed in 40'30". Zelfde positie als vorig jaar maar weer 30" sneller. Menig loper weet dat 30" zeer veel is. Ik kan ook niet verwachtten dat er elk jaar minuten afgaan. Volgend jaar zien jullie mij zeker terug en wil ik onder de grens van 40' duiken. Dat zal dan voor het eerst als master zijn.
Na de vele lange duurlopen en tempo's op training koos ik de laatste week om mijn snelheidsbenen van stal te halen. Er werd wat getraind op de piste( veel te lang geleden) en het iets kortere werk. Om een referentiepunt te hebben richting de corrida van Merchtem koos ik om voor het eerst deel te nemen aan de 10km tovenaarsloop te Iddergem. Even was er de optie om aan het BK 10km in Lokeren deel te nemen maar na lang twijfelen koos ik voor een manche van het Dendercriterium. Ook deze wedstrijd was 10km met 4 ronden van 2,5km. De warmte van de voorbije weken wou van geen wijken weten en dus steeg het kwik ook vandaag vlot boven de 30°. Petje en zonnebril waren nu geen optie maar een statement. Bij de start kozen 2 lopers meteen het hazepad , daarachter ontstond een klein groepje waarin ik de kat uit de boom keek om nog geen onnodige energie te verspillen. Na een eerste rustige ronde zag ik dat 1 loper vooraan de rol moest lossen , voor mij het sein om te gaan versnellen en de achtervolging in te zetten. Blijkbaar was deze loper te snel gestart want al vrij snel kreeg ik hem te pakken en ging ik alleen op zoek naar de leider. Ondertussen was het belangrijk om veel water aan te nemen en het hoofd goed koel te houden. Met nog 1 ronde te gaan werd de kloof kleiner en kleiner maar ze toelopen lukte mij spijtig genoeg niet. Achter mij moest er dan ook nog rekening gehouden worden met de opkomende Luc Van Asbroeck. Ik behield de controle , zag de leider zijn handen in de lucht steken en kon mijn 2de plaats veilig stellen. Teleurstelling om de 2de plaats was er niet, in deze omstandigheden plaats ik mij tussen 2 lopers die ik vroeger alleen bij start zag staan. Ook mijn gemiddelde snelheid op dit golvend parcours was meer dan degelijk. Ik keer dan ook met een tas vol vertrouwen huiswaarts en kijk uit naar de corrida van Merchtem.
Zoals op vele plaatsen waar het deze zomer kermis is wordt tegenwoordig een wedstrijd georganiseerd. Zo ook in de opwijkse deelgemeente Droeshout. met een 5 , 10 , 16 en 21km was er keuze genoeg qua afstanden. Aangezien ik graag eens een training van 35km wou afwerken leek met dit het ideale moment. Met de rugzak op de rug vertrok ik richting Droeshout om er de halve marathon af te werken en na de wedstrijd terug huiswaarts te lopen. De warmte die al een paar dagen aanhield maakte de opdracht wel niet eenvoudig. Voor de 21km liepen we eerst een lus van 5km om dan nadien de grote toe aan te vatten van 16km. Deze grote ronde ging in grote mate door de vele baantjes en bossen in de buurt. Na die eerste kleine ronde had ik al een mooie voorsprong bij elkaar gelopen , toch bleef ik het tempo hoog houden om mijn training niet te verwaarlozen. Ondanks de eenzame kilometers bleef ik gefocust en genoot ik ook nog is van de fauna en flora onderweg. Zo kon ik een 2de keer dit jaar mijn handen in de lucht steken. Een overwinning die ervoor zorgt dat we voortdoen met wat we bezig zijn. Na de podiumhulde trok ik weer de rugzak aan en keerde huiswaarts met exact 35km op de teller bij thuiskomst.
Om de lange trainingsweken wat te doorbreken nam ik deel aan een misschien kleinschalige maar leuke trailloop door de natuur van Opwijk. Joggingclub Achilles Run for fun zorgde voor een gevarieerde omloop met passages door een maisveld en een koeienstal plus het beklimmen van hooienbalen om te eindigen op Hof Ten Hemelrijck. Met 16km koos ik zoals meestal voor de langste afstand en natuurlijk zoals in elke wedstrijd wou ik zo hoog mogelijk eindigen. Toch bouwde ik op sommige stroken enige voorzichtigheid in om geen blessures op te lopen. Zo was het al na een paar kilometer duidelijk dat een derde plaats het hoogst haalbare was vandaag. Toen ook deze plaats halverwege de wedstrijd vastlag verlaagde ik het tempo. Na exact 1u kwam ik ontspannen aan op Hof ten Hemelrijck. Opdracht volbracht met een derde plaats , een mooie fruitkorf en een goeie training.
Een week later stond al de zoveelste manche van het Dendercriterium op het programma. In affligem kregen de deelnemers een pittig parcours voorgeschoteld. Door mijn afwezigheid de laatste twee wedstrijden wou ik proberen om zoveel mogelijk punten te nemen voor mijn klassement. De leider in dit klassement stond ook aan de start dus was lag de overwinning spijtig genoeg al vast. Maar daarachter lag de strijd volledig open met clubmakkers Stan en Niels en nog enkele sterke lopers. Op de 16km moesten we drie keer dit golvend parcours overwinnen. Na mijn 25km vorige week startte ik behoudend en liep zo rond positie 7. Zonder 100% voluit te gaan hield ik de sneller gestarte lopers in het vizier. Bij de 1ste passage aan de finish was ik al opgeschoven naar positie 5 en in ronde 2 deed ik er nog 1 positie bij. In de laatste ronde had ik mij al bijna neergelegd bij positie 4 toen ik voor mij zag dat de derde loper het moeilijk had. Dat was het sein om toch even door te duwen , erop en erover en dan de derde plaats snel veilig stellen , zo kon ik de laatste ronde omschrijven. Een zoveelste podiumplaats in dit criterium. op het einde van de rit zal blijken of mijn regelmaat zijn effect zal hebben. Nu even geen wedstrijden en wat fysieke en mentale rust om mij dan volledig te focussen op de corrida in Merchtem.
Met zijn derde editie was deze Great Breweries nog een nieuw in het wedstrijdcircuit maar sloeg het concept onmiddellijk aan en kwamen er elk jaar al een massa lopers afgezakt naar de site van brouwerij Duvel. Daar werd 's morgens de start gegeven van de marathon waarbij de lopers ook de brouwerijen van palm en karmeliet passeerden. Voor de lopers van de 25km was er een passage door de palm en een mooi parcours lang kleine rustige wegen. Door vorig jaar hier haas te spelen voor zus Natalie had ik een beeld van het parcours en wat deze wedstrijd teweeg bracht bij iedereen. Dus met de marathon in het vooruitzicht ideaal om is een afstand te lopen die niet zoveel voorkomt in België. Met Benny Fisher, Tommy Kinders , Adriaan Van Buggenhout enz kreeg ik enkele stevige concurrentie voor het eventuele podium. Want eerlijk , dat was toch het doel. Het waren ook deze lopers die meteen de forcing voerden. Ikzelf hinkte op twee gedachten, meegaan met de kopgroep of mij laten inlopen door een 2de groepje. De eerste optie was de moeilijkste maar toch besloot ik te volgen met de 5 leiders. Na een 3 tal kilometer werd er vooraan nog is versneld en viel de kopgroep in twee. Al snel besefte ik dat het podium geen optie meer was en de strijd om de 4de plaats het hoogst haalbare was. Na de passage in Brouwerij Palm bleken de posities hierin ook vast te liggen. Het was dan al een gevecht van man tot man. Het werden nog eenzame kilometers op een vrij comfortabele 5de plaats. Zo liet ik dan ook onbewust het tempo zakken in de laatste 5 kilometer. Zo kwam ik na 1u33' als vijfde weer de site van Duvel opgelopen. Algemene tevredenheid omdat ik het hoogst haalbare heb behaald en ik kom volgend jaar terug om een plekje om het podium te bemachtigen.
|
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
December 2018
Categorieƫn |