Normaal gezien was het plan vandaag om te hazen in Dwars door Brugge maar door omstandigheden ging dit niet door. Aangezien de volgende manche van het Dendercriterium ook vandaag werd gelopen en ik voldoende hersteld was van donderdag besloot ik hieraan deel te nemen. Ook hier net als in Liedekerke hetzelfde principe van 3 afstanden met rondjes van 5km. Deze wedstrijd liep pal door het Ninoofse standcentrum met veel keren en draaien. De start op de piste was wat chaotisch dus hield ik mij wat afzijdig. Eenmaal de straat op kreeg ik meer ruimte om op te schuiven. Eerst was er de gedachte dat ik als enige van de lange afstand voorin mee was maar na een 2 tal km ontdekte ik toch een tegenstander in de voorste gelederen. Aangezien ik hem niet echte kende nam ik ook geen enkel risico en bleef even achter en naast hem lopen. Ondanks de goeie indruk die hij mij gaf bleek hij toch na 1 ronde de rol te moeten lossen. Het sein voor mij om door te duwen en met enkele lopers van de 10km net voor mij had ik daarvoor het ideale mikpunt. Il liep er de kantjes af in de 2de ronde en kon zo met een comfortabele voorsprong de laatste ronde afwerken. Zo boekte ik mijn 1ste overwinning van 2018 met nog maar is een bewijs dat geduld beloond wordt. Nu even een rustweek om dan de laatste rechte lijn in te gaan richting Great Breweries.
0 Reacties
De derde manche van het dendercriterium werk gelopen in Liedekerke. Deze wedstrijd paste ten eerste goed in mijn schema en ik had er nog nooit gelopen. Na de parcoursverkenning was het rondje van 5km ingedeeld in 2,5km door het centrum en de andere helft langs het jaagpad. Het deed me terug denken aan Oostende-Brugge. De zin om hier serieus tempo te maken was aanwezig , zeker omdat ik deze passage drie keer moest overbruggen. Bij de start hield ik mij rustig en kwam net achter een omvangrijke kopgroep terecht. Daarbij zat 1 loper die dezelfde afstand liep en duidelijk voor het parcoursrecord ging. De organisatie had namelijk een premie beloofd daarvoor. Ik was realistisch genoeg dat dit op dit moment niet binnen mijn mogelijkheden lag dus focuste ik mij op de 2de plaats. Eenmaal een eerste keer het jaagpad opgelopen ging het tempo omhoog en kon ik enkele te snel gestarte lopers van de andere afstanden inhalen. Dit herhaalde ik in de volgende 2 ronden nog is maar nu met gedubbelden als mikpunt. Ondertussen kon ik dan ook nog is vlot weglopen van de andere tegenstanders. Het werd dus een geslaagde ochtend met een mooie tweede plaats , mooie tijd en een vrij comfortabele finish. Ondanks een een derde keer 2de geen sprake van ontgoocheling. Geduld wordt steeds beloond zegt het spreekwoord.
Na een korte rustperiode en dito vakantie kijk ik nog 1 keer terug op mijn voorjaar. De balans oogt positief met een goeie prestatie in de laatste Oostende-Brugge en de lastige halve marathon in Essene. Maar de prestatie om fier op te zijn is de 1u12' die ik liep op de halve marathon in Den Haag. In een internationaal deelnemersveld stond ik mijn mannetje en met een combinatie van conditie en karakter liep ik de perfecte wedstrijd. Er was niet alleen de toptijd maar ook de voorbereiding die er aan vooraf ging. Op mijn eigen houtje werkte ik een trainingsschema uit die me in perfecte conditie aan de start bracht. Tijdens mijn vakantie was er dan ook tijd om is vooruit te kijken naar wat mijn plannen nog zijn voor dit jaar. En dan komen we al snel uit bij de marathon. Ik kan nu met zekerheid zeggen dat er dit jaar zeker ene gelopen wordt. Geen grote stadsmarathon maar de bosmarathon in Buggenhout. Deze keuze is heel bewust gekozen , geen tijdsdruk of allerhande invloeden. Uitlopen en er proberen van te genieten. Om deze marathon goed te kunnen verteren zal er niet zoveel moeten veranderen aan mijn trainingsvolume maar wel zal er specifieker en meer op marathon tempo worden gelopen. Daarom ook loop ik begin juni de 25km op de Great Breweries marathon. Deze wedstrijd liep ik vorig jaar als haas voor mijn zus en de goesting is dit jaar groot om daar nu volle gas te gaan. De stress van de pistewedstrijden valt weg en hopelijk kunnen we blessurevrij deze periode doorkomen.
Geen Antwerp Ten Miles voor mij dit jaar door familiale verplichtingen. Als voorbereiding liep ik in Opstal steeds de 12km. Nu was dit een ideale gelegenheid om de lange training minder saai te maken. Zo liep ik van thuis uit naar daar, ongeveer 9km , en nam deel aan de halve marathon. Ik verplichtte mijzelf niet sneller te lopen als 17km/u. Bij de start liet ik mij nog even meeslepen met de lopers van de kortere afstand maar na een 2 tal km liet ik het tempo zakken. Ondertussen bezette ik de 2de plaats en had de leider steeds in het vizier. Ik kon er zo naartoe lopen maar deed het niet , al hoopte ik natuurlijk wel dat hij stilviel. Deze situatie bleef gedurende de hele wedstrijd hetzelfde waardoor ik net als in Essene als 2de over de finish kwam , met ondertussen 30km op de teller , in een tijd van 1u16'. Een mooie eerste lange training die ik probleemloos kon afwerken. Verdere vooruitzichten van wedstrijden heb ik nog niet. Ik laat het allemaal wat op mij afkomen.
Van een vlakke halve marathon in Den Haag naar een heuvelachtige in het mooie Essene. De volgorde zou beter omgekeerd zijn maar na mijn knalprestatie in Den Haag kan mijn voorjaar al niet meer stuk. Op training voelde ik wel dat die halve marathon heel veel van mijn lichaam had gevraagd. Toch wou ik er deze wedstrijd nog bijnemen , altijd leuk om is zonder stress en relaxt aan de start te staan. Naargelang de wedstrijdomstandigheden was een podiumplaats een mooi toetje na een prachtige maand maart. We vertrokken in perfecte omstandigheden samen met de lopers van de 14km. Ik hield positie vooraan maar liet de lopers van de kortere afstand het kopwerk doen. Na een 2 tal kilometer viel de kopgroep uit elkaar met 2 concurrenten die meegingen met de koplopers. Er restte mij nog tijd en kilometers genoeg dus hield ik mij afzijdig en bleef gewoon tempo lopen. Op het einde van de 1ste van 3 ronden en op de steilste beklimming kon ik Ruud De Rybel terug inhalen en meteen achterlaten. Hij had zich duidelijk misrekend op de zwaarte van dit parcours. Ondertussen was de latere winnaar van de 21km al gaan vliegen waardoor ik resoluut op die 2de plaats mikte. Daarvoor hoefde ik niet teveel energie meer te verspillen en nog twee ronden goed doseren. het werd dus niet mijn 1ste overwinning van het jaar maar na Bart Verschoren als 2de eindigen is zeker geen schande. Nu even terugschakelen en het hoofd leeg maken om dan plaats te maken voor nieuwe plannen.
Om de tijd te lopen die ik vooropstelde moest er uitgeweken worden naar onze noorderburen waar heel veel mooi volk aan de start stond van de halve marathon. Door mijn eindtijd op het BK vorig jaar kreeg ik dan ook nog wat privileges zeg maar. Naast de gratis deelname kon ik mij afzonderen in een warme tent waar fruit en drank voor de lopers klaar stonden. Na een goeie opwarming werden we een tiental minuten voor de start begeleid naar het startvak terwijl "de massa" achter ons daar waarschijnlijk al een tijdje stonden. Na een stevige regenbui klaarde de lucht open en kon er in ideale omstandigheden gelopen worden. Na een zoekende 1ste km kwam ik snel in een Belgisch getint groepje terecht. Daar werd met 3'22" - 3'24" een voor mij ideaal tempo gelopen. ik probeerde dan ook zo zuinig mogelijk te volgen. Na een 12 tal kilometer volgde ik mijn gevoel en liet ik de groep lopen. Mijn tempo zakte een paar seconden gedurende een paar kilometer. Aan kilometer paal 15 kwamen we op een mooie promenade naast het water. In de groep voor mij werden een paar lopers gelost en die mikpunten zorgden ervoor dat ik mijn tempo terug kon verhogen. Dit tempo zou dan ook niet meer zakken tot aan de finish. De vele toeschouwers langs de kant die mijn naam riepen zorgden voor de rest. Met een eindtijd van 1u12'37" haalde ik alles eruit wat erin zat. Het was lang geleden dat ik nog zo uitgeput een wedstrijd beëindigde. Die 4km uitlopen was dan ook meer op euforie dan nog kunnen. Mijn voorjaar is nu al geslaagd , even genieten van deze prestatie en dan een mooie planning maken voor de zomer. De maand maart sluit ik nog af met een halve marathon in Essene. Na een niet alleen fysiek maar ook mentaal zware wedstrijd zou ik in Essene graag "genieten" van de wedstrijd.
De crossen lopen op hun einde en maart is traditioneel de maand waarin de stratenlopen hun intrede doen. In Oostende-Brugge zijn ze zo aan hun 25ste editie en spijtig genoeg laatste editie toe. Ondanks dat er elk jaar heel wat goede lopers de weg naar de kuststad vonden besloot de organisatie er een punt achter te zetten. Deze laatste editie wou ik dan ook niet missen en het was de ideale voorbereiding op mijn halve marathon in Den Haag. 16km rechtdoor , zo heb ik de wedstrijden het liefst. De stevige trainingsweken in februari verliepen vlot zodat er mocht gehoopt worden op een tijd rond de 55'. Nog een derde pluspunt is het vroege startuur (11u) van deze wedstrijd , 6u opstaan , ontbijten en vertrekken naar de wedstrijd om dan na een toch zware koudegolf deze week vast te stellen dat niet teveel wind en een aangename 10 graden op het menu stonden. Over de wedstrijd zelf valt in feite niet zoveel te vertellen. Na een logische snelle 1ste km viel ik op mijn tempo van 3'25" per km. En daar week ik bijna niet meer van af. Elk jaar zijn er dan ook lopers die te overmoedig startten of het mentaal lastig krijgen met de zijwind rechts vooraan. Met een mooi groepje begonnen we zo steeds lopers in te halen. Na 55'24' en een 33ste plaats zat mijn laatste Oostende-Brugge erop. Natuurlijk had een tijd onder de 55' mooier geweest maar na wat rekenwerk zou er in Den Haag een eindtijd tussen 1u12' en 1u13' zeker inzitten. Volgend jaar zullen we voor begin maart op zoek moeten naar een andere mooie wedstrijd. Nu op naar halve marathon Den Haag.
In volle voorbereiding op mijn 2 halve marathon liep ik nog een laatste cross van deze winter. Dat ik mijn crossseizoen kan afsluiten in "eigen" Lebbeke maakt het des te beter. Ondanks de vele kilometers en daarbijhorende vermoeidheid kon en mocht ik hier niet ontbreken. De club had zijn traditionele omloop lichtjes aangepast en een mooie technische passage en zware modderstrook aan de kantine van LAT. Meestal mindert de opkomst voor de lange cross in deze periode maar na het bekijken van de startzone was ik er gerust in dat het geen eenzame wedstrijd zou worden. Na een naar goede gewoonte "rustige" start begon ik stelselmatig op te schuiven. De vele aanmoedigingen en het goeie gevoel in de benen zorgden ervoor dat ik stevig kon blijven doorlopen. Met nog een 2 tal ronden te lopen leverde ik een mooie strijd met een 4tal lopers. Ieder op zijn beurt probeerden we weg te lopen van de rest. In de laatste ronde kwam dan de vermoeidheid en had ik niet de nodige versnelling om nog iets te forceren en zo strandde ik op een verdienstelijke 14de plaats. Moe gestreden maar met een voldaan gevoel blik ik terug op een korte maar mooie cross winter. Met nog een super week van 173km sluit ik ook een mooie maand februari af. Laat de stratenlopen nu maar beginnen!
Na vorig jaar in Beveren werd dit jaar het PK in buurgemeente Lokeren georganiseerd. De plaatselijke club AVLO zorgde voor een heel gevarieerde omloop met passages door de zandbak , draaien en keren in het bos en een paar stevige kuitenbijters. Onder een stralend zonnetje werd er strategisch gelopen , enkel de eerste plaats telde natuurlijk. Maar lang duurde deze situatie niet , na een eerste versnelling werd alles op een lint getrokken. Het mooie maar ook het zware aan dit soort crossen is het ontbreken van een moment om even te recupereren. In andere crossen kreeg ik altijd de mogelijkheid om gedurende de race wat plaatsten op te schuiven , vandaag was dit niet echt het geval. Het werd knokken om dan toch plaatsten op te schuiven. Na een 8 tal kilometer was een 15de plaats misschien wel het hoogst haalbare. Met nog 1 cross in Lebbeke deze maand zit het crossseizoen er ver op. Ondertussen train ik stevig door.
Op het recreatiedomein "den breeven" organiseert sparta Bornem elk jaar en mooie cross. Dit jaar zorgden ze voor een verrassing door hun omloop volledig om te smijten. Er lagen boomstammen , singeltracks , veel bergjes , twee keer de zandheuvel op en vooral een leuke modderzone. Met veel zin vertrok ik voor zes grote ronden. Net zoals in Grimbergen gaf ik mijzelf even tijd om in de wedstrijd te komen. Dit leek ook nu de juiste keuze want al snel kon ik enkele plaatsen opschuiven , het was afzien maar tegelijk toch ook een beetje genieten. In de laatste anderhalve ronde kreeg ook ik het lastig. De opeenvolging van bergjes en de boomstammen zorgden voor de verzuring in de benen. Toch kan ik weer eens terug blikken op een geslaagde wedstrijd. Na 2 eerder rustige weken plan ik een stevige trainingsweek om dan "normaal" gezien deel te nemen aan het provenciaal kampieonschap in Lokeren.
|
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
December 2018
Categorieën |