Na mijn zeg maar boerenjaar 2018 zou het moeilijk worden om in 2019 minstens even goed te doen of om te bevestigen. Natuurlijk blijft het hoofddoel om blessurevrij te blijven om zo te blijven genieten van de dagdagelijkse trainingen. Stabilisatie en kracht werd dan ook een bijna dagelijkse bezigheid als ik even tijd had. Na wat fun in de eerste crossen van het jaar , met uitzondering in eigen Lebbeke door ziekte , stond de marathon van Rotterdam als eerste hoofddoel op het programma. De eerste warmte plus het te snel starten zorgden voor een desastreuze 2de deel en teleurstellende 2u40'. Al snel maakte ik nieuwe plannen met de Great Breweries een maand later. Mijn conditie was niet weg en na perfect haaswerk van Dirk Goeyers liep ik naar 2u36'50" en een mooie 2de plaats. Nadien vloeide de drank rijkelijk op de site van de Duvel. In een warme zomer konden er zowel op het BK 10km en 21km geen potten worden gebroken. Ik stapelde de 2de plaatsen wel op maar de overwinning bleef op zich wachten. Op naar de marathon van Brugge dan maar. Onder perfecte weersomstandigheden en conditie probeerde ik de grens van 2u35' te doorbreken. Tot halfweg liep ik op schema maar toen ik probeerde te versnellen liepen de benen vol , het bleef bij tempo onderhouden om dan binnen te lopen op een 5de plaats in 2u38'. Ik spoelde de ontgoocheling door met mijn eerste crossen bij de Masters. Altijd veel volk en een mooie strijd. Op naar 2020 nu.
Elk jaar passeer ik met de auto wel is het bord van de Lillse bergen. Toen ik te weten kwam dat daar ook een cross werd georganiseerd was mijn nieuwsgierigheid dan ook groot om vorig jaar een eerste keer deel te nemen in de Kempen. De cross beviel mij en het was is leuk om tegen andere tegenstanders te lopen. Nu een jaar verder paste deze cross terug in mijn agenda. De organisatie had een mooier parcours als vorig jaar ineen geknutseld met 2 passages door het zand , door de speeltuin en door het bos. De regen van de afgelopen dagen zorgden voor een zware moddercross. Effe op de tanden bijten en snel vertrekken was de boodschap. Zogezegd zo gedaan had ik dan ook het goeie gevoel te pakken om na een verkenningsronde te beginnen met opschuiven. Een 3 tal lopers volgden in mijn zog en wouden op de strook naast het water niet overnemen. Geen probleem want een ronde verder liet ik ze achter. Na nog een stevige laatste ronde kon ik nog net een top tien notering optekenen. De korte trainingen met stevige versnellingen beginnen te renderen. Met een voldaan gevoel en mooie prijs reed ik terug huiswaarts. Nu even wat minderen en genieten van het eindejaar. Weldra volgt verslag over het jaar 2019.
De volgende cross op het menu vond plaats vond plaats op en rond het donkmeer. Een combinatie van zand en modder maakten deze cross erg pittig. Als voorlaatste groep mochten we van start gaan voor iets meer als 6km , het zand was ondertussen al goed omgeploegd waardoor de passage door het zand extra lastig was. Na een vrij goede start doken we onmiddellijk het zand in , de hartslag ging omhoog en ik had het gevoel geen meter voorruit te geraken. Ik was dan ook blij toen we een paar lange rechte stukken voor de kiezen kregen waarin tempo konden worden gemaakt. De volgende passages door het zand gingen mij ook beter en beter af. Opschuiven zat er echter zelden in , het niveau lag zeer hoog en ik moest vechten om in de top twintig te blijven. Na weer een mooie strijd eindigde ik op een 17de plaats. Bij het uitlopen was het vet echt van de soep , ik had echt alles gegeven wat ik in de tank nog had na een vrij zware trainingsweek. Op naar de Lillse bergen volgende week.
De 2de cross was er eentje dicht bij huis. Het prachtige domein "de drie fonteinen" leent zich tot een mooie gevarieerde omloop. Na het crossgevoel te hebben gezocht en gevonden in Deinze wou ik vandaag wat meer risico in mijn wedstrijd steken. Met weer een mooi aantal Masters drong ik in de kleine openingsronde door een klein bosje niet echt aan maar éénmaal we aan de grote ronde begonnen kon ik rustig opschuiven. Op de lange beklimming vlak naast de autostrade kon ik lekker diep gaan. Het werd een mooie strijd met enkele atleten om niet uit de top tien te vallen. In de laatste ronde kwam er dan toch wat afscheiding en kon ik nog mooi naar een 7de plaats lopen. Met een heel voldaan gevoel merk ik dat de snelheidstrainingen zijn effect hebben en dat ik op de goede weg ben. De volgende cross zal plaatsvinden in Wichelen op het domein van "de donk".
De kogel is door de kerk , mijn debuut bij de masters op de cross in Deinze. Sinds een 2 tal weken dreef ik het tempo op tijdens de trainingen. Tot en met nieuwjaar investeer ik dan ook in mijn snelheid die door de marathontrainingen wat was verdwenen. Zoals elk jaar neem ik het cross gebeuren op als een leuk alternatief i.p.v. een eenzame training. Geen afbouw en is goed afzien tijdens de wedstrijd. De cross in Deinze was geen onbekend terrein voor mij , het enige verschil met de senioren cross is dat ik bijna nooit alleen zal lopen. En degenen die denken dat het gemakkelijker zal zijn om vooraan mee te strijden nodig ik uit om is mee te doen. Aangezien het bij de masters "maar" 6km is hoefde ik niet te rekenen maar werd het in feite 1 langgerekte sprint. Om mij toch niet op te blazen startte ik op rij twee en wou stelselmatig opschuiven. Dit plan lukte tot kilometer drie redelijk goed , daarna was het vechten om geen plaatsen te verliezen. Zoals verwacht kon ik nog niet echt doorversnellen maar stilvallen was er dan ook niet bij. Zo beëindigde ik de wedstrijd als 14de. Algemeen tevreden en op naar de volgende cross in Vilvoorde.
Eindelijk was hij daar , de marathon van Brugge. Na de warmere temperaturen de laatste tijd leken de weergoden mij deze zondag gunstig gezind. Het was dan ook perfect loopweer met weinig wind en ongeveer 15 graden. Ik startte met een raceplan om rond de 2u36' uit te komen. In vergelijking met mijn vorige marathon startte ik een paar seconde sneller per km. Na een wat moeilijke start in de kleine straatjes in Brugge liepen we 10km samen met de halve marathon lopers en was het een kwestie van mij niet te laten vangen aan hun sneller tempo. Samen met nog 2 andere lopers vormden we lange tijd een mooi groepje tot halfweg de wedstrijd. Op dat moment liep ik op positie 4. Na 2 bochten van 180° besloot ik even te testen of ik een hoger tempo aankon. Spijtig genoeg moest ik iets verder terug gaan "zitten". Versnellen zat er vandaag blijkbaar niet in dus was het proberen om op het podium terecht te komen. Ik zag nummer 2 en 3 lopen maar jammer genoeg vielen ze niet stil waardoor ik berustte in mijn lot. In de laatste km verloor ik zelfs nog een plaats maar dat was maar bijzaak. met 2u38' liep ik een degelijke maar geen super marathon. Dan maar in Enschede? Na de lichte teleurstelling mag de riem er nu even af na een lang en zwaar seizoen. Daarna even bekijken of we de trainingen wat kunnen bijsturen om die "voor mij" magische grens van 2u35' is te doorbreken. Als laatste nog een dikke pluim voor fietsbegeleider Kim die perfect deed wat ik vroeg. Dit vergeet ik niet!
Na een jaartje afwezig te zijn nam ik dit jaar terug deel aan het Belgisch kampioenschap halve marathon. Kon ik na het PK in Evergem ook hier een mooie tijd neerzetten en misschien zelfs aanspraak maken op podium in mijn categorie. Het werd wel een warme editie en dus kon ik al mijn troeven niet op tafel smijten. Toch probeerde ik met enige zin voor risico stevig te starten en dit zolang mogelijk vol te houden. Maar de warmte en de spijtig genoeg gebrekkige bevoorrading deden mijn tempo zakken waardoor ik dan ook wat plaatsen verloor. Voor mijn moraal was dit nu ook niet echt ideaal. Ik besloot terug te vallen op marathontempo en er een goeie training van te maken. Dit liep goed tot ook mijn darmen begonnen op te spelen en ik voor het eerst tijdens een wedstrijd een sanitaire stop moest maken. Ik zag vele lopers passeren en toen ik weer wou vertrekken werd het nog een zware dobber om de laatste 5km te voltooien. Mijn energietank was leeg waardoor ik toch wat in mijn reserves moest tasten. De finish mocht geen meter verder liggen en ik wou zo snel mogelijk huiswaarts. Enkele dagen later werd ik ziek en dat zou misschien wel de verklaring kunnen zijn van het slechte gevoel en sanitaire stop. Eerst even herstellen om dan het goede gevoel terug te vinden richting de marathon.
Een kampioenschap, het is toch altijd iets anders dan een gewone plaatselijke jogging. Voor het eerst nam ik deel aan het PK halve marathon. Op een kampioenschap wordt er anders gelopen en de bijhorende stevige wind zou daar ook zeker een rol in spelen. David VDB trok het zich niet aan en trok meteen bij de start ten aanval in zijn eentje , daarachter ontstond een omvangrijke groep waar niemand echt het initiatief durfde te nemen. Het was dan ook op sommige plaatsen beuken tegen de wind. Ik was dan ook blij dat na een 5 tal kilometer er eindelijk vaart kwam en de groep in kleine stukken brak , gedaan met passief lopen en vol doorgaan. De kilometers vlogen voorbij en met een doorkomst van 42' op 12km was ik op goede weg. Op kilometer 15 en met wind in de rug kreeg ik het ondertussen traditionele dipje. Het werd vechten tegen mezelf en na een dikke km herpakte ik mij en ging weer vol aan de bak. Het werd nog een mooie strijd met enkele andere lopers om dan te eindigen in een mooie 1u13' en als kers een derde plaats in de categorie M35. Eindelijk nog is een tijd om mee naar buiten te komen en misschien kan er op BK binnen 2 weken nog wat af? Aan vertrouwen alleszins geen gebrek.
Het is altijd leuk om een lange training in te passen in een wedstrijd. De Chicken run in Meldert was een traditie en ook een ideaal alternatief dan de eenzame training. Met de rugzak ging ik op pad voor een stevige opwarming van 10km. Door de toch wel vrij warme omstandigheden kwam ik heel bezweet toe , wisselen van kledij , nummer opspelden en weg was ik voor een wedstrijd van 10km. Ik probeerde mijn naaste concurrenten te verassen met een snelle opener. Na 3km bleef enkel nog Philip Van Lierde over als directe tegenstander. We werkten enkele kilometers goed samen en konden zo de achtervolgers op veilige afstand houden. Ronde 2 werd zo een man tegen man gevecht. Bij mij was het beste er wel een beetje vanaf dus bij de kleinste versnelling moest ik de rol lichtjes lossen. Echt weglopen deed hij niet maar terugkomen leek teveel gevraagd. De vele kilometers begonnen hun tol te eisen en ik drong niet langer meer aan, het was een mooie strijd. Geen teleurstelling om de gemiste overwinning maar weer een mooie training rijker. Teruglopen zat er niet meer in maar met 182km stond er genoeg op de teller deze week.
Er is denk ik maar 1 wedstrijd per jaar die ik absoluut niet wil missen en dat is de corrida van Merchtem. De reden daarvoor hoef ik niet meer uit te leggen. Vorig jaar liet ik met 40'30" een zeer scherpe tijd noteren , het zou dus ontzettend moeilijk worden om een nieuwe toptijd te realiseren. Maar wie niet waagt niet .... Een mooi deelnemersveld , veel toeschouwers en perfect loopweer , wat kan een loper zich nog meer wensen? Ik startte vrij stevig in de kleine openingsronde. Na een eerste kippenvelmoment bij doorkomst in de Dendermondestraat werd er een groepje gevormd met Sander en Maarten. Zonder 1 woord te zeggen verstonden we elkaar en deden we ons deel van het werk. De kilometers vlogen voorbij en ik kende geen problemen. Maar laat dat net de rode draad door de laatste maanden zijn. Vorig jaar kon ik in het laatste deel van de wedstrijd door de muur gaan terwijl ik er nu altijd juist voor bleef lopen. In de laatste ronde liepen Sander en Maarten zelfs weg van mij en dat mocht nooit gebeuren! Zo eindigde ik in de 25ste corrida op een 13de plaats met een tijd van 41'33". Lopers weten dat een minuut trager redelijk veel is. Even de ontgoocheling verbijten , vlug gaan uitlopen , relativeren onder de douche om dan mijn talrijke supporters te gaan bedanken voor hun aanmoedigingen en dergelijke. De volgende dag maakte ik al vrij snel nieuwe plannen en blijf proberen om mijn niveau van vorig jaar terug te vinden.
|