Voor mijn laatste pistewedstrijd liep ik een 3000m voor eigen volk in Lebbeke. Na mijn 10000m had ik geen problemen met de recuperatie en bij de volgende intervaltraining van 3x1000m had ik het gevoel dat er nog iets inzat voor deze wedstrijd. En een wedstrijd op eigen bodem laat ik niet liggen. Al heb ik bij de opwarming toch een paar keer gevloekt, slechte benen en hevige wind zorgden voor twijfels. Zelfs mijn versnellingen op de piste liepen niet soepel. Na wat navraag wist ik welke lopers ongeveer mijn tijd liepen. Ik wou er alleszins het beste van maken en zette mij bij de start in een ideaal groepje. Op papier wou ik graag elke km in 3'15" lopen en zo mijn tijd van 9'55" verbeteren. Na nog geen meter kopwerk kwamen we na 1km door in 3'09", ik zat dus voor op schema. Halverwege de wedstrijd moest ik wel opschuiven naar de leiding want het tempo zakte en ik wou mijn bonus behouden. Toch toonde de klok na 2km 6'30", nog op schema maar geen bonus meer. Net op dat moment nam een waalse loper over van mij, dit was ideaal en ik zette mij in zijn spoor. De laatste ronde kwam eraan en ik voelde mij nog goed dat ik mijn eindsprint inzette op de laatste 200m. Er kwam niemand meer voorbij en toen ik de klok zag plaatste ik nog een laatste punch om onder de 9'45" te lopen. Zo verbeterde ik mijn tijd met maar liefst 11". Had je dit voor de wedstrijd tegen mij gezegd had ik je ... verklaard. :) Maar bon, deze tijd geeft aan dat ik over een goede conditie beschik en enorm verbeterd ben op mijn kortere afstanden. En dat was toch het doel van deze pistewedstrijden. Ik eindig dus mijn pistewedstrijden met alleen maar positie gevoelens! Nu even genieten en vanaf maandag richt ik mij op de halve marathon in Buggenhout. Weer een mooi doel om naar toe te werken.
|