Elk jaar probeer ik samen met trainingsmakker Glen een paar wedstrijden te lopen van het criterium Brabant-Wallonië. Tijdens deze wedstrijden gaat het niet om winst, daarvoor is de concurrentie te groot, maar ik maak van deze wedstrijd altijd een goede training. Door de grote hoogte verschillen en verschillende modderige passages kan ik zo mijn limieten opzoeken en conditie verbeteren. En aangezien ik niet zo hou van crossen kan ik dit gedeeltelijk compenseren. Het was de eerste wedstrijd dit jaar en dat was aan het aantal deelnemers te merken. Glen had mij vooraf een korte samenvatting van het parcours gegeven en dat kwam zeker van pas tijdens de wedstrijd. Zo was de 1ste kilometer volledig in dalende lijn . Bij de start was het drummen geblazen maar ik was redelijk goed weg. Na 1Km kwam ik door onder de drie minuten , vanaf dan ging het steeds op en neer en was het een kwestie van de hartslag in de afdalingen genoeg te laten zakken en enigzins te recupereren. Na 3km kwam ik aansluiten bij Glen maar al vlug voelde ik dat het iets te snel ging voor mij. Ik liet mij dan ook direct uitzakken naar een achtervolgende groep. Met deze groep begon ik halfweg aan een lange en zware klim. Ik voelde dat ik de betere was en kon afstand nemen van mijn medevluchter maar in de verte zag ik dat we naar rechts moesten en een lang stuk vol in de wind moesten lopen. Daardoor besloot ik om in de groep te blijven , ik nestelde mij achterin en liet de anderen kopwerk doen. Zo kon ik de laatste drie kilometer nog vol doorgaan en op de loodzware slotklim kon ik mijn medevluchter afschudden en naar een mooie 19de plaats lopen. Ik kijk al uit naar mijn volgende wedstrijd in Wallonië.
|