D-day in Antwerpen vandaag met ruim 40.000 lopers op de verschillende afstanden. Zoals al enkele jaren nam ik deel aan de ten miles , met 16km misschien wel de afstand die mij het beste ligt. Ondanks de toch lange afstand hoef je niet teveel te rekenen maar durven gas te geven van bij de start.Dit jaar wou ik graag de grens van de 55' doorbreken. Mijn prestatie in Opstal , de tijden op training en het gevoel van de laatste dagen gaven mij het vertrouwen om mijn laatste wedstrijd van het voorjaar met een toptijd af te sluiten. De laatste week moest ik wel antibiotica nemen voor aanhoudende tandpijn dus dit zou wel nefast kunnen zijn voor mijn prestatie. Met een sticker voor de startbox stond ik voor het eerst helemaal vooraan , een plaats die ik heb afgedwongen door mijn prestaties van de voorgaande jaren. Rond half drie startte de eerste wave van in totaal drie. Ik had mijn tempo van 3'25" ongeveer direct te pakken en deed net hetzelfde als vorig jaar door van groepje naar groepje te lopen. Het goeie weer zorgde weer voor een massa toeschouwers langs de kant die een extra stimulans geven aan deze wedstrijd. De kilometers vlogen voorbij en na 6km sloot ik aan bij een omvangrijk groepje. Verder opschuiven was nu geen optie, het tempo lag hoog genoeg en met de kaai in het vooruitzicht wou ik niet alleen op pad gaan. Halfweg kwamen we door in 27'40" en perfect op schema. Net op dat moment kreeg ik moment van zwakte en moest de groep even laten lopen. Ik pepte mijzelf op en liet ze niet te ver weg lopen want even later keerde het goede gevoel terug en kon ik stelselmatig terug aansluiten. Even de hartslag laten zakken , bijtanken en zo met volle moed aan de waaslandtunnel beginnen. Het is daar een kwestie van met zoveel mogelijk snelheid de lange beklimming aan te vatten. Ik moest mijn companen proberen af te schudden voor het keerpunt boven en daarachter de laatste rechte lijn. Zonder na te denken gaf ik alles en met een paar meter voorsprong begon ik aan de laatste 500m rechtdoor. De aanmoedigingen van Elke , de kinderen en mijn zus zorgden ervoor dat ik mijn plaats niet meer verloor. Op 300m van de finish keek ik naar de klok en zag de 55' dichterbij komen. met nog een laatste jump finishte ik in 55'03". Volledig leeg maar o zo gelukkig genoot ik van dit moment. Nu voor het eerst dit jaar leg ik mijzelf wat rust op. Over de toekomst is nog niet nagedacht. Binnen een paar weken zal ik hier meer over vertellen.
Uit de trainingen van deze week bleek ik goed te herstellen van de marathon. Om toch geen risico's te nemen nam ik drie rustdagen met daartussen een paar mooie en stevige trainingen. Met het weekend in het vooruitzicht koos ik ervoor om deel te nemen aan de avaloop in opstal. Met een 12km had ik een ideale afstand als voorbereiding op de ten miles in Antwerpen. Bij de start zat ik meteen goed vooraan en bepaalde het tempo gedurende een 2 tal km. Net voor het opdraaien van de Bovendonkstraat , de eerste hellende strook , plaatste ik een 1ste versnelling. Enkel Glen (die de 6km liep) en nog een andere loper konden aansluiten. Glen nam het commando over en liep een stevig tempo richting Buggenhout bos. Ik wachtte geduldig af , liet mijn hartslag even zakken , om dan net voor de splitsing en het ingaan van het bos een 2de keer te versnellen. Gedurende enkele kilometers trok ik stevig door om na een 7 tal kilometer een mooie kloof bijeen gelopen te hebben. Zo kon ik in het 2de gedeelte wat meer ontspannen lopen. Weliswaar zonder het tempo veel te laten zakken want het was de bedoeling om zeker tot km 10 stevig tempo te blijven maken. Zo verzekerde ik mij van mijn 1ste overwinning in 2017 met een tijd net onder de 42' op 12km. Nog iets sneller als vorig jaar. Met veel vertrouwen kijk ik uit naar hopelijk mijn hoogtepunt van het voorjaar.
Een tijdje geleden kreeg ik de vraag van mijn zus Natalie of ik haar wou helpen op de marathon van Rotterdam. Aangezien deze wedstrijd 2 weken voor de Ten miles in Antwerpen wordt gelopen was het niet gemakkelijk om dit in te plannen. Breng ik hierdoor mijn wedstrijd in het gedrang , wie zal het weten? We kwamen tot de afspraak dat ik zou hazen tot kilometerpunt 35 ongeveer. Na 3u06' in Eindhoven wou ze graag de magische grens van 3u doorbreken. D.w.z. dat we kilometers moesten lopen tussen 4'15" - 4'20". Er werd gezegd dat deze marathon een massa volk aantrok en dat was duidelijk het geval. Omstreeks 9u15' stonden we al in onze box en de thermometer wees al 15° aan. Het zou een warme dag worden. De eerste 2km was er van haaswerk niet veel sprake , het was slalommen tussen de andere lopers en hopen dat er vlug wat ruimte kwam. Na een 3 tal km konden we eindelijk aan onze wedstrijd beginnen. Met weinig woorden haspelden we de kilometers af in een egaal tempo. Halfweg liepen we met 1u30' mooi op schema. De daaropvolgende kilometers bleef alles volgens plan verlopen maar toen mijn haaswerk er bijna opzat gaf Natalie te kennen dat ze enorm veel last kreeg van de maag. Het was hinken op 2 gedachten nu , ik zag dat Natalie er wou mee ophouden dus besloot ik haar aan te moedigen en bij haar te blijven tot de finish. Terwijl in het begin van de wedstrijd de kilometers voorbijvlogen gingen ze nu tergend traag voorbij maar toch bereikte we na 3u08' samen de finish. Na een bezoekje aan de EHBO post bleek de maag al het water niet te hebben verteerd. De teleurstelling van net na de finish maakte even later toch plaats voor voldoening. Ik heb het nu aan de lijve ondervonden dat een marathon hoe snel of traag je hem loopt een zware opgave is. En om dan te antwoorden op de vele vragen wanneer ik mijn marathon zal lopen kan ik nu duidelijk antwoorden dat dit nog niet voor onmiddellijk zal zijn. Nu even mentale rust en zo goed mogelijk herstellen met het oog op de Ten miles in Antwerpen.
|
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
December 2017
Categorieën |