Terwijl iedereen op stage was in Zutendaal zat ik volop in mijn voorbereiding op mijn 5000m in Ninove. Na de geboorte van mijn zoon Mats had ik de kilometers wat laten zakken maar dit zonder kwaliteitsverlies. Aangezien op zaterdag een stevige training stond gepland en in Opwijk de guldensporenjogging werd georganiseerd besloot ik de twee te combineren. Dus trok ik al lopend naar Opwijk om via een omweg en een paar lange en stevige versnellingen na 10km aan te komen aan cafe de Nieuwe werker waar de start werd gegeven. Even verfrissen, verse kledij en ik was klaar voor de start van de 5km. En natuurlijk was de start stevig , de benen zaten namelijk volledig los , waardoor ik na 1km aan de leiding kwam te lopen. Ik wou wel is testen hoe lang ik dit tempo kon blijven lopen. Halverwege de wedstrijd kreeg ik hevig weerwerk van Philip Van Lierde. Nadat hij kwam aansluiten en we even samen liepen moest ik in de laatste kilometer toch afhaken. Vertragen was er niet bij , hij versnelde gewoon en ik had daar geen antwoord op. Voor de 2de wedstrijd op rij eindig ik op de meest ondankbare plaats maar wederom geen teleurstelling want opdracht geslaagd met een stevige training en dito wedstrijd in de benen. Met redelijk wat vertrouwen kijk ik dan ook uit naar Ninove om in alle stilte te hopen op een tijd rond de 16'10".
0 Reacties
Na een paar jaar afwezigheid nam ik nog is deel aan de Affligemloop. Ik zocht een wedstrijd met een korte afstand en liefst in de buurt. Met een 5km was het lang geleden dat ik mij inschreef voor de kortste afstand van deze organisatie. Al enkele weken zakten mijn wedstrijdkilometers maar met een 5km kon ik helemaal uit mijn comfortzone kruipen. Snel starten en het zo lang mogelijk volhouden al moet gezegd worden dat de omloop op geen enkel moment aan de vlakke kant was. Bij de start was de latere meteen gaan vliegen , even probeerde ik er nog naartoe te lopen maar al even snel besloot ik vol voor de 2de plaats te gaan. Ergens halverwege het parcours was de voorsprong op de derde loper al vrij geruststellend zodat uitbollen geen kwaad kon. Maar om er een goeie test van te maken bleef de gas volledig open tot een 500m van de finish. Zo sta ik al drie wedstrijden op een rij op het podium. Nu komt er even een moment aan om de wedstrijden , waarvan er elk weekend een paar mooie zijn , even aan de kant te zetten en wat wedstrijdgericht te trainen om half juli klaar te zijn voor een 5000m in Ninove. Je weet wel , die meeting die kan uitlopen tot na middernacht maar waar je waarschijnlijk ideale omstandigheden krijgt voor misschien een tijd richting de 16'.
Hoe mooi is het als er een wedstrijd wordt gelopen in je favoriete bos, een bos waar je elke wortel , put en steen weet liggen. heuveltraining is een essentieel onderdeel in de trainingen en daarvoor ga ik steeds naar Jette "Laarbeek" bos. De laatste tijd ontdekte ik iets verder zelfs nog een ander klein maar pittig bos. De wedstrijd zelf was met 9,5km niet lang maar zwaar genoeg met op het laatste 2 zware beklimmingen. Met een perfecte voorbereiding stond ik met veel zelfvertrouwen aan de start om nog beter te doen dan mijn 2de plaats vorig jaar. Zonder te forceren nestelde ik mij in de kopgroep gedurende de 1ste oplopende kilometer. Bij het induiken van het bos bleven we nog met twee over , ik nam de leiding over en liep in volle vaart de 1ste afdaling naar beneden. Door in deze afdaling de leiding te nemen kon ik mooi mijn eigen pad kiezen en moest mijn medeloper alle zeilen bijzetten om te volgen. Eenmaal beneden kregen we een relatief rustiger gedeelte voor de kiezen. De vraag om over te nemen werd negatief beantwoord , tempo onderhouden en de rest niet laten terugkomen was de boodschap en terwijl krachten sparen voor het moeilijkste gedeelte. Bij het beklimmen van de volgende helling bleek mijn tegenstander door zijn beste krachten te zitten , ik nam enkele meters , en trok stevig door tot boven. Zonder om te kijken spaarde ik mij ook niet in de afdaling en de daaropvolgende laatste zware beklimming. De kloof boven bleek groot genoeg zodat ik de laatste kilometer niet meer hoefde te forceren en kon genieten van de talrijke aanmoedigingen. Na 3 jaar proberen was het mij gelukt om deze wedstrijd winnend af te sluiten. Als pluspunt heb ik er nog een stevige heuveltraining bij die zeker van pas zal komen op het kortere werk de komende weken. Zo hoop ik in perfecte conditie aan de belangrijke maand augustus te beginnen.
Na een maandje zonder competitie begon het toch een beetje te kriebelen om is deel te nemen aan een wedstrijd. Met een jogging in Lebbeke hoefde ik mij zelfs niet al te ver te verplaatsen. Ook vorig jaar nam ik deel aan deze "Vredesboomjogging" en eindigde in na Luc Van Asbroeck op plaats twee. Door werken op het parcours moest de organisatie noodgedwongen een andere route uitstippelen waardoor de hoofdafstand 12km werd. Even twijfelde ik om voor 6km te kiezen omdat de thermometer richting 30° steeg maar toch ging mijn voorkeur uit naar 12km. De start was van vrij chaotischr aard , er werd al gefloten voor de start terwijl nog niet iedereen klaar stond. Daardoor startte ik veel te snel om mee vooraan te zitten. Zonder het te willen kwam ik zelfs aan de leiding en had een kleine kloof op de winnaar van vorig jaar. Halverwege de wedstrijd moest ik de leiding wel afgeven aan Luc die zijn wedstrijd beter had ingedeeld. Op een 2 tal km verloor ik een 20 tal seconden. Bij het ingaan van de laatste ronde herpakte ik mij evenwel en de kloof werd terug kleiner maar helaas volstond het niet om nog aanspraak te maken op de overwinning. Zo stonden net als vorig jaar dezelfde 2 lopers op plaatsen 1 en 2. teleurgesteld met mijn wedstrijdindeling maar wel tevreden met mijn eindtijd op bijna 12km. Mijn soms zware trainingen werpen zijn vruchten af , de komende weken zullen mijn weekkilometers nog wat zakken aangezien ik kies voor korte afstanden en de daarbij horende snelheid. Nu op naar de wedstrijd in Laarbeek bos, een pittige maar prachtige jogging. Na een 2de plaats vorig jaar ga ik ook hier resoluut voor winst.
De maand mei loopt op zijn einde en na enkele keren er willen aan te beginnen vond ik het tijd om toch nog even terug te blikken op een prachtig eerste deel van 2017. De maand mei is voor mij altijd een maand om de competitie even on hold te zetten wat niet wil zeggen dat ik stil zit. Na Antwerpen was de fysieke en mentale kracht om te lopen even weg. tijd om te herbronnen , even wat andere sporten beoefenen en vooral te rusten. Wie mij kent weet dat dit meestal niet lang duurt zodat ik na 1 week al terug de looptrainingen hervatte. Als ik het even kort alleen over tijden heb dan ben ik tevreden dat ik op de 10km onder de 34' ben gedoken in Dendermonde en de 12km in Opstal al winnend kon afsluiten met een tijd van 41'. ook Oostende-Brugge zal nog een tijdje in mijn gedachten zitten want door extreme weersomstandigheden liepen we daar 16km tegen hevige wind op kop en zware regenval. Tussendoor deed ik een geweldige ervaring op als haar voor zus Natalie op de marathon in Rotterdam. In plaats van tot 35km liep ik door omstandigheden de volledige afstand. De belevenis rond deze wedstrijd maakte het ondanks de vele pijntjes toch zo mooi. En nu weet ik voor mijn eigen dat een marathon lopen nog niet voor onmiddellijk zal zijn. Als laatste kijk ik nog even vooruit naar de toekomst die er redelijk voorspelbaar uit ziet. De corrida van Merchtem blijft mijn hoofdoel samen met het lopen van een halve marathon onder de 1u14". Daarvoor laat ik dit jaar de bosmarathon voor wat het is en kies ik voor het BK halve marathon en de halve marathon in Eindhoven. Twee wedstrijden waarin heel wat toppers aan de start zullen staan. Hopelijk is mijn verslag op het einde van de zomer dan even positief als dit.
D-day in Antwerpen vandaag met ruim 40.000 lopers op de verschillende afstanden. Zoals al enkele jaren nam ik deel aan de ten miles , met 16km misschien wel de afstand die mij het beste ligt. Ondanks de toch lange afstand hoef je niet teveel te rekenen maar durven gas te geven van bij de start.Dit jaar wou ik graag de grens van de 55' doorbreken. Mijn prestatie in Opstal , de tijden op training en het gevoel van de laatste dagen gaven mij het vertrouwen om mijn laatste wedstrijd van het voorjaar met een toptijd af te sluiten. De laatste week moest ik wel antibiotica nemen voor aanhoudende tandpijn dus dit zou wel nefast kunnen zijn voor mijn prestatie. Met een sticker voor de startbox stond ik voor het eerst helemaal vooraan , een plaats die ik heb afgedwongen door mijn prestaties van de voorgaande jaren. Rond half drie startte de eerste wave van in totaal drie. Ik had mijn tempo van 3'25" ongeveer direct te pakken en deed net hetzelfde als vorig jaar door van groepje naar groepje te lopen. Het goeie weer zorgde weer voor een massa toeschouwers langs de kant die een extra stimulans geven aan deze wedstrijd. De kilometers vlogen voorbij en na 6km sloot ik aan bij een omvangrijk groepje. Verder opschuiven was nu geen optie, het tempo lag hoog genoeg en met de kaai in het vooruitzicht wou ik niet alleen op pad gaan. Halfweg kwamen we door in 27'40" en perfect op schema. Net op dat moment kreeg ik moment van zwakte en moest de groep even laten lopen. Ik pepte mijzelf op en liet ze niet te ver weg lopen want even later keerde het goede gevoel terug en kon ik stelselmatig terug aansluiten. Even de hartslag laten zakken , bijtanken en zo met volle moed aan de waaslandtunnel beginnen. Het is daar een kwestie van met zoveel mogelijk snelheid de lange beklimming aan te vatten. Ik moest mijn companen proberen af te schudden voor het keerpunt boven en daarachter de laatste rechte lijn. Zonder na te denken gaf ik alles en met een paar meter voorsprong begon ik aan de laatste 500m rechtdoor. De aanmoedigingen van Elke , de kinderen en mijn zus zorgden ervoor dat ik mijn plaats niet meer verloor. Op 300m van de finish keek ik naar de klok en zag de 55' dichterbij komen. met nog een laatste jump finishte ik in 55'03". Volledig leeg maar o zo gelukkig genoot ik van dit moment. Nu voor het eerst dit jaar leg ik mijzelf wat rust op. Over de toekomst is nog niet nagedacht. Binnen een paar weken zal ik hier meer over vertellen.
Uit de trainingen van deze week bleek ik goed te herstellen van de marathon. Om toch geen risico's te nemen nam ik drie rustdagen met daartussen een paar mooie en stevige trainingen. Met het weekend in het vooruitzicht koos ik ervoor om deel te nemen aan de avaloop in opstal. Met een 12km had ik een ideale afstand als voorbereiding op de ten miles in Antwerpen. Bij de start zat ik meteen goed vooraan en bepaalde het tempo gedurende een 2 tal km. Net voor het opdraaien van de Bovendonkstraat , de eerste hellende strook , plaatste ik een 1ste versnelling. Enkel Glen (die de 6km liep) en nog een andere loper konden aansluiten. Glen nam het commando over en liep een stevig tempo richting Buggenhout bos. Ik wachtte geduldig af , liet mijn hartslag even zakken , om dan net voor de splitsing en het ingaan van het bos een 2de keer te versnellen. Gedurende enkele kilometers trok ik stevig door om na een 7 tal kilometer een mooie kloof bijeen gelopen te hebben. Zo kon ik in het 2de gedeelte wat meer ontspannen lopen. Weliswaar zonder het tempo veel te laten zakken want het was de bedoeling om zeker tot km 10 stevig tempo te blijven maken. Zo verzekerde ik mij van mijn 1ste overwinning in 2017 met een tijd net onder de 42' op 12km. Nog iets sneller als vorig jaar. Met veel vertrouwen kijk ik uit naar hopelijk mijn hoogtepunt van het voorjaar.
Een tijdje geleden kreeg ik de vraag van mijn zus Natalie of ik haar wou helpen op de marathon van Rotterdam. Aangezien deze wedstrijd 2 weken voor de Ten miles in Antwerpen wordt gelopen was het niet gemakkelijk om dit in te plannen. Breng ik hierdoor mijn wedstrijd in het gedrang , wie zal het weten? We kwamen tot de afspraak dat ik zou hazen tot kilometerpunt 35 ongeveer. Na 3u06' in Eindhoven wou ze graag de magische grens van 3u doorbreken. D.w.z. dat we kilometers moesten lopen tussen 4'15" - 4'20". Er werd gezegd dat deze marathon een massa volk aantrok en dat was duidelijk het geval. Omstreeks 9u15' stonden we al in onze box en de thermometer wees al 15° aan. Het zou een warme dag worden. De eerste 2km was er van haaswerk niet veel sprake , het was slalommen tussen de andere lopers en hopen dat er vlug wat ruimte kwam. Na een 3 tal km konden we eindelijk aan onze wedstrijd beginnen. Met weinig woorden haspelden we de kilometers af in een egaal tempo. Halfweg liepen we met 1u30' mooi op schema. De daaropvolgende kilometers bleef alles volgens plan verlopen maar toen mijn haaswerk er bijna opzat gaf Natalie te kennen dat ze enorm veel last kreeg van de maag. Het was hinken op 2 gedachten nu , ik zag dat Natalie er wou mee ophouden dus besloot ik haar aan te moedigen en bij haar te blijven tot de finish. Terwijl in het begin van de wedstrijd de kilometers voorbijvlogen gingen ze nu tergend traag voorbij maar toch bereikte we na 3u08' samen de finish. Na een bezoekje aan de EHBO post bleek de maag al het water niet te hebben verteerd. De teleurstelling van net na de finish maakte even later toch plaats voor voldoening. Ik heb het nu aan de lijve ondervonden dat een marathon hoe snel of traag je hem loopt een zware opgave is. En om dan te antwoorden op de vele vragen wanneer ik mijn marathon zal lopen kan ik nu duidelijk antwoorden dat dit nog niet voor onmiddellijk zal zijn. Nu even mentale rust en zo goed mogelijk herstellen met het oog op de Ten miles in Antwerpen.
Vorig jaar leerde ik deze mooie wedstrijd in Essene kennen. 1 van de redenen waarom ik dit jaar terug deelnam is de moeilijkheidsgraad met redelijk wat hoogte meters. Ook nu stond de 21km op mijn planning net als vorig jaar toen ik met 1u15' en een 2de plaats en perfecte wedstrijd liep. Er was heel wat tegenstand dit jaar op de langste afstand waardoor er een kopgroep van zes lopers zich afscheidde van de rest. Er was geen andere keuze dan mee te gaan ook al voelden mijn benen niet goed aan. In de 1ste van 3 ronden worstelde ik met de ademhaling en met de benen. Ondertussen had ik de rol vooraan gelost en dacht zelfs even aan opgeven. Maar mijn doorzettingsvermogen werd beloond, de benen begonnen te draaien en doordat de kopgroep uit elkaar viel kreeg ik enkele lopers in het vizier. Mede door de aanmoedigingen van een meefietstende zus en mijn eigen wilskracht schoof ik op naar plek 4. Bij het ingaan van de laatste en zwaarste beklimming had ik zelfs nog uitzicht op een podiumplaats. Met nog 1km naar beneden was het een mooi gevecht man tegen man voor die podiumplaats. Helaas voor mij lukte het niet meer om de aansluiting te maken waardoor ik als 4de en in een tijd van 1u16' de finish overschreed. De teleurstelling om het missen van de podiumplaats maakte even later plaats voor voldoening. Zonder die 1ste slechte ronde zat er veel meer in maar dat hoort bij de sport, hoe perfect voorbereid je ook bent. De zware maand maart komt zo op zijn einde zodat ik nu al vooruit kijk naar de ten miles in Antwerpen binnen een maand. Tijd genoeg dus om in optimale conditie daar aan de start te staan.
Al een paar jaar loop ik halfweg maart de wedstrijd "Dwars door Dendermonde". ook dit jaar paste deze wedstrijd in mijn schema als voorbereiding op mijn halve marathon in Essene maar ook vooral om een mooie tijd te lopen in een stad waar ik vele mooie herinneringen aan heb overgehouden. Al een paar weken liep ik met de gedachte rond om een 33' laag te lopen. Er was dus geen andere mogelijkheid dan snel te starten en het tempo vol te houden tot het einde. En zo geschiedde , even liet ik mij meeslepen in het zog van de kopgroep om daarna positie te kiezen. Er ontstonden kleine groepjes maar spijtig genoeg kwam ik alleen te zitten vlak voor we langs het water een lang recht stuk met de wind vol in het nadeel moesten belopen. Daar verbruikte ik veel krachten om halfweg toch in mijn beoogde 16'30" door te komen. Het tweede gedeelte verloor ik enkele plaatsen , liep niet echt meer comfortabel en met 17' op mijn 2de 5km moest ik vrede nemen met een top 20 plaats en een tijd van 33'40". Het was wel een verbetering t.o.v. vorig jaar maar toch had ik het gevoel dat het veel sneller kon. Ik moet nog leren "slimmer" te lopen. Na een ten miles en een 10km ben ik nu wel is benieuwd hoe mijn 1ste halve marathon van dit jaar zal verlopen.
|
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
December 2017
Categorieën |