Met 2 pistewedstrijden achter de rug koos ik dit weekend voor een jogging in Laarbeek (Jette) bos. De plaatselijke joggingclub organiseert elk jaar een wedstrijd van 9,6km. Vorig jaar had ik deze wedstrijd per toeval ontdekt ondanks dat ik en Glen hier regelmatig komen trainen. Glen won hier vorig jaar op indrukwekkende wijze en ik werd mooi 5de. Dit jaar wou ik zeker beter doen maar door de vele snelheidstrainingen was ik de laatste maanden nog niet veel komen trainen. Maar toch had ik er vertrouwen in. De 1ste km is volledig in stijgende lijn en er werd meteen duchtig de pees opgelegd. Er ontstond een kopgroep van 5 lopers. Na 1,5km kwam er een tempoversnelling waardoor 2 lopers de leiding namen. Ik nam daarachter de kop in de redelijk technische afdaling. Zo kon ik mijn eigen pad kiezen. Ik nam wat risico's en liep even alleen derde maar halverwege kreeg ik terug gezelschap en had zelfs even moeite om te volgen. De koplopers waren ondertussen uit het zicht dus was het strijden voor plaats drie. Na de bevoorrading kwam een lange klim van bijna 1km. Ik kwam zo goed als terug aansluiten maar éénmaal boven moest ik de rol terug lossen, dit deed zich ook voor op de volgende klim. Ik heb dit probleem ook als ik in Vlaams of Waals Brabant ga lopen. Ik vind na een zware beklimming niet onmiddellijk mijn tempo. Zo was de 3de plaats niet meer haalbaar en drong ik bij mijn metgezel niet meer aan zodat hij 4de werd en ik 5de. Dezelfde plaats als vorig jaar maar wel 2' sneller en dat stemt mij tevreden. Dit is een bewijs dat de conditie in stijgende lijn is. Hopelijk resulteert zich dat in een nieuwe PR op vrijdag 12juni in Ninove.
|