De laatste wedstrijd van mijn zomerseizoen en ook meteen de langste. De halve marathon in Buggenhout is een wedstrijd met een zekere aantrekkingskracht. Met 1u14' zette ik mij vorig jaar dan ook mooi op de derde plaats. De week liep niet vlekkeloos , zoals ik zei voelden mijn benen niet meer fris en met nog enkele zware werkdagen had ik enkel zaterdag om toch nog enigzins te recupereren. Met Willem Van Scheurbeeck , Stan De Vleminck en Dirk Goeyers kreeg ik sterke tegenstand van Vilvoordse atletiekclub. Bij de start liet ik Willem wel lopen maar achter mij werd er voorzichtig gestart. Even twijfelde ik maar koos dan toch voor de moeilijkste weg. Ik ging alleen op pad en probeerde in het eerste gedeelte de kloof met de rest zo groot mogelijk te maken en zo al zekerheid te verwerven over het podium. Zo had ik snel een 200m op de achtervolgende groep waaruit Stan als enige de kloof kon dichten. Hij was duidelijk de betere vandaag en ik was maar wat blij dat ik hem in het open stuk aan de hoge jan in Opstal even kon volgen. Hij minderde zelfs zijn tempo om mij nog even te kunnen helpen , een mooi gebaar. Over halfweg gaf ik teken dat hij mocht doorlopen , hem nog langer volgen was geen optie meer. Waar ik vorig jaar in de laatste kilometers nog kon versnellen was het nu bijna puur op karakter. Die derde plaats mocht mij niet meer ontglippen ook al gaf mijn lichaam signalen dat het echt wel op was. Ik had gelukkig al een mooie voorsprong op de eerste achtervolger. Zo kwam ik na 1u16' als derde over de finish en kon ik samen met twee andere toppers op het podium. Ik heb er het hoogst haalbare uitgehaald vandaag dus was ik doodop maar tevreden. De vooropgestelde rust komt dus niet ongelegen. Door de hoge temperaturen zijn de eerstkomende crossen nog niet echt mijn ding. Ik kijk nu al uit naar de zwaardere crossen in november en december. Maar nu eerst was fysieke en mentale rust. Zo wil ik langs deze weg toch nog is alle supporters bedanken.
Na een 2 tal jaar afwezigheid kon ik door een kalenderwijziging eindelijk nog is deelnemen aan de Mollemse jogging. Het was tegelijkertijd ook de derde manche van het loopcriterium van Asse. En natuurlijk koos ik voor de langste afstand (15km) met het oog op de halve marathon in Buggenhout. Met de winst van Meldert op zak was de honger niet gestild en wou ik hier in Mollem en niet ver van mijn deur voor het eerst op het hoogste schavotje staan. Samen met Glen(5km) en Niels(10km) maakten we de koers hard. Waar we al lang over gelachen en gezeverd hadden kwam nu eindelijk uit. We waren met zen drieën weg van de rest. Dit was een moment om in te kaderen , na al die vele trainingen samen en ondertussen goede vriendschap. Terwijl Glen de 5km dus won kon ik ontspannen aan mijn 2de ronde beginnen, Niels liep iets voor mij maar ik maakte geen aanstalte om aan te sluiten. Het hoefde niet dus spaarde ik mijn krachten voor Buggenhout want eerlijk , het zomerseizoen heeft zijn tol geëist. Ik had tal van kleine probleempjes. Toch liep ik met 55' nog een mooie tijd , met in gedachte de hoogtemeters, temperatuur en niet 100% doorgelopen te hebben. Het komt er nu op aan om de batterijen nog 1 keer op te laden en zo fris mogelijk aan de start te staan. Ik zal het zeker proberen maar een evenaring van mijn besttijd van 1u14' vorig jaar zal ontzettend moeilijk worden. Maar ie niet waagt niet wint.
Na een weekje mentale rust en wat alternatieve trainingen maakte ik een mooie planning ter voorbereiding op de halve marathon in Buggenhout.
Voor het eerst in enkele jaren laat ik de wedstrijden in Londerzeel voor wat het is. In ruil kies ik voor een halve marathon in Nieuwpoort als haas voor mijn zus Natalie om dan een week later de jogging in Mollem nog is te lopen. Na enkele ereplaatsen zou ik daar zo graag is de 15km winnen. Maar eerst koos ik voor de "chicken" run in Meldert. Het is nu belangrijk om naast de lange trainingen vooral mijn tempo op straat te zoeken. Met een zware trainingsweek van 180km kwam ik niet echt fris aan de start in Meldert. Ik startte dus behoudend en volgde de lopers van de 5km. Een 2 tal kilometer ver was er al sprake van enige afscheiding en liepen we met drie lopers voor de 10km. Nog geen trap teveel gegeven merkte ik plots dat ik enkele meters voorsprong kreeg , ik twijfelde geen seconde en versnelde onmiddellijk. Gedurende een 2 tal kilometer legde ik het tempo hoog en bouwde zo een mooie voorsprong uit van een 200m op mijn naaste achtervolger. Zo kon ik in ronde 2 behoudend lopen en genieten van mijn zege, deze zege was er één voor mijn pa die mij wéér is begeleidde gedurende deze wedstrijd. Het was dan ook nog is in zijn geboortestreek. Met een tijd van 35' liep ik even snel als vorig jaar maar wat doet het er toe. Deze overwinning geeft mij een boost om mij verder door deze zware periode te loodsen. Zoals gezegd profiteer ik volgend weekend van Natalie haar wedstrijd om er een mooie training van te maken en haar helpen richting haar 1ste marathon. En Nieuwpoort is dan ook eens iets anders als de rond de kerktoren te lopen. |
Nieuws 2016Archief
December 2016
Categorieën |