Na mijn goede prestatie in Dendermonde begon ik aan mijn voorbereiding op de Ten Miles in Antwerpen. Aangezien het met de tunnels een golvend parcours is koos ik dit weekend voor een stevige halve marathon in Essene. Aan de hoogteverschillen te zien was het zeker een kolfje naar mijn hand. Zonder parcoursverkenning besloot ik om het in de eerste van drie ronden van 7km "rustig" aan te pakken. Goed indelen was hier zeker belangrijk. Ik zette mij bij de start vooraan omdat we meteen moesten klimmen. Tot mijn verbazing bepaalde ik mee het tempo en was er geen enkele loper van de 7km en 14km die de leiding nam. Integendeel , na een 2 tal km liep ik samen met 2 andere lopers van de lange afstand weg van de rest. Vooral de latere Spaanse winnaar gaf mij een heel goede indruk. Toen die even later nog is versnelde deed ik ook geen enkele moeite om mee te gaan. Ik zorgde er wel voor dat ik de 2 koplopers steeds in het vizier had en bij de 1ste doorkomst aan de finish was de kloof niet groter als 150m. Ondertussen had ik "genoten" van het parcours en toen ik zag dat er vooraan afscheiding kwam besloot ik de sprong te wagen. Halverwege ronde twee was de aansluiting een feit. Ik voelde meteen dat hij zijn beste krachten had opgebruikt want telkens ik overnam moest hij een gaatje laten. Op het meest steile stuk van de wedstrijd ging ik vol door en éénmaal boven zorgde ik met een snelle km voor een mooie voorsprong. Ondertussen begon ik al aan ronde drie en had ik volledige controle over mijn voorsprong. Toch waren het niet de benen maar buikkrampen die ervoor zorgden dat ik in de laatste 2km wat gas moest terug nemen. Dit was echter geen gevaar voor mijn 2de plaats maar daar maak ik toch een foutje met waarschijnlijk niet genoeg gegeten te hebben. Gelukkig was de laatste km in dalende lijn zodat ik niet meer moest pushen. Als kers op de taart na mijn 2de plaats keek ik voor het eerst op mijn horloge en zag 1u15'27" staan. Zonder die krampen had ik hier zeker een 1u15' rond gelopen dus was ik zeer tevreden. Om een vergelijking te maken , vorig jaar liep ik deze tijd op een volledig vlakke halve marathon. Het is dan ook op deze afstand dat ik het meeste progressie heb gemaakt en die mij misschien ook het beste ligt. Ik ging dus met een hongerig maar voldaan gevoel huiswaarts. De volgende wedstrijd zal normaal Opstal worden , al twijfel ik nog tussen 12km of halve marathon.
Het crossseizoen was nog maar net achter de rug of mijn eerste stratenloop stond op de agenda. En met Dwars door Dendermonde kon ik mij geen mooier begin voorstellen. Onder een stralend lente zonnetje ging ik op zoek naar bevestiging van mijn 8ste plaats vorig jaar. En vooral op zoek naar een tijd onder de 34'. Door een zware werkweek kwam ik wel niet echt fris aan de start , te weinig slaap kan je namelijk niet inhalen. Na een goeie opwarming kon de wedstrijd niet snel genoeg beginnen. Al van bij de 1ste km ging het razendsnel en was het alle hens aan dek. Ik pikte aan bij een groepje van drie met net voor ons de kopgroep. Achter mij zag ik dat Glen niet ver zat en toen ik moest lossen en hij dichter kwam besloot ik op het lange rechte stuk naast het water even te minderen zodat hij kon aansluiten. Even voor de bevoorrading was de aansluiting een feit. Na even wat gedronken te hebben begonnen we nu aan een paar km wind tegen. Met ons twee zag ik het helemaal zitten maar net op dat moment gaf Glen teken niet meer te kunnen volgen. Ik had geen tijd om iets te vragen en zag voor mij iemand uit het groepje wegvallen. Zo had ik een ideaal mikpunt , ik liep het gat dan ook niet meteen toe. Net voor het opdraaien van de forten kon ik aansluiten en nam ik ook meteen over. Op het padje naast de vijver koos ik liever mijn eigen traject. Tot mijn verbazing moest mijn medeloper meteen lossen. Onderweg kreeg ik te horen op een tiende plaats te lopen , deze wou ik dan ook niet meer afgeven. We kregen hetzelfde scenario als vorig jaar met nog 2 lopers die heel dicht kwamen waardoor ik alle zeilen moest bijzetten om geen plaats meer te verliezen. In de laatste 300m perste ik er nog een sprint uit om dan uit te komen op die mooie 10de plaats en vooral zoals ik wou een tijd onder de 34'. Opdracht volbracht zou ik zo zeggen.
1 dag na mijn laatste cross was ik al vroeg terug op pad. Samen met Natalie liep ik de mooie wedstrijd van Oostende naar Brugge , 16 mooie kilometers rechtdoor. Het was de bedoeling om ongeveer 4'10" /km te lopen. Het weer was barslecht bij de opwarming , van stretchen en versnellingen kwam niet veel in huis. Net voor de start begon het zelfs hevig te hagelen. Maar het positieve was dat de wind schuin achter ons blies, het zou dus een perfecte wedstrijd kunnen worden. We startten vrij rustig en lieten enkele dames ons passeren. Na een 3 tal km kwam Natalie op tempo en begonnen we zowel mannen als vrouwen in te halen. Met heel egale kilometers waren we zo al opgeschoven naar de 11de plaats bij de vrouwen. In de verte zag ik de 10de vrouw lopen, we probeerden te versnellen en de laatste 2km ging Natalie zelfs onder de 4'/km , maar nog een plaats opschuiven zat er niet meer in, toch was ze tevreden met een tijd van 1u07' en ondertussen maakte ik er een perfecte training van en een meer dan perfect weekend. Ik kijk nu uit naar Dendermonde waar ik mijn mooie wedstrijd en dito 8ste plaats wil bevestigen.
Als laatste cross dit seizoen zocht ik het niet te ver. Op Hof Ten Hemelrijck in opwijk wordt elk jaar de volkscross gelopen. Na een droge editie in Lebbeke was het nu eindelijk een echte cross. Zware modderstroken afgewisseld met diepe waterplassen, vele bochten , een schuine kant en een paar grindstroken. Zoals elk jaar waren er niet veel starters maar dat deerde mij niet. Na de eerste bocht liep ik in 7de positie en dat zou zo de hele wedstrijd blijven. Ik liep zeer egale ronden en "amuseerde " mij in de modder. Als beloning voor mijn inzet kreeg ik een mooie geldprijs en dito natuurprijs. Binnenkort mag je een verslag verwachten van mijn winterseizoen en een kleine vooruitblik op de toekomst.
|
Nieuws 2016Archief
December 2016
Categorieën |