De laatste wedstrijd van mijn zomerseizoen en ook meteen de langste. De halve marathon in Buggenhout is een wedstrijd met een zekere aantrekkingskracht. Met 1u14' zette ik mij vorig jaar dan ook mooi op de derde plaats. De week liep niet vlekkeloos , zoals ik zei voelden mijn benen niet meer fris en met nog enkele zware werkdagen had ik enkel zaterdag om toch nog enigzins te recupereren. Met Willem Van Scheurbeeck , Stan De Vleminck en Dirk Goeyers kreeg ik sterke tegenstand van Vilvoordse atletiekclub. Bij de start liet ik Willem wel lopen maar achter mij werd er voorzichtig gestart. Even twijfelde ik maar koos dan toch voor de moeilijkste weg. Ik ging alleen op pad en probeerde in het eerste gedeelte de kloof met de rest zo groot mogelijk te maken en zo al zekerheid te verwerven over het podium. Zo had ik snel een 200m op de achtervolgende groep waaruit Stan als enige de kloof kon dichten. Hij was duidelijk de betere vandaag en ik was maar wat blij dat ik hem in het open stuk aan de hoge jan in Opstal even kon volgen. Hij minderde zelfs zijn tempo om mij nog even te kunnen helpen , een mooi gebaar. Over halfweg gaf ik teken dat hij mocht doorlopen , hem nog langer volgen was geen optie meer. Waar ik vorig jaar in de laatste kilometers nog kon versnellen was het nu bijna puur op karakter. Die derde plaats mocht mij niet meer ontglippen ook al gaf mijn lichaam signalen dat het echt wel op was. Ik had gelukkig al een mooie voorsprong op de eerste achtervolger. Zo kwam ik na 1u16' als derde over de finish en kon ik samen met twee andere toppers op het podium. Ik heb er het hoogst haalbare uitgehaald vandaag dus was ik doodop maar tevreden. De vooropgestelde rust komt dus niet ongelegen. Door de hoge temperaturen zijn de eerstkomende crossen nog niet echt mijn ding. Ik kijk nu al uit naar de zwaardere crossen in november en december. Maar nu eerst was fysieke en mentale rust. Zo wil ik langs deze weg toch nog is alle supporters bedanken.
|
Nieuws 2016Archief
December 2016
Categorieën |