Voor mijn laatste wedstrijd van 2014 koos ik zoals elk jaar voor de kerstloop in Stekene. Het enige verschil was dat ik nu koos voor de 6km. Na de veldlopen waaraan ik allemaal heb deelgenomen was ik benieuwd welk effect dit op straat zou geven. In aanloop naar deze wedstrijd hoopte ik stilletjes om nog is mee te spelen voor de overwinning. Het parcours is in de vorm van een klaverblad en naar jaarlijkse traditie was er ook dit jaar veel wind aanwezig. Ik had er zin in en nam meteen de leiding. Bij het eerste keerpunt nam ik de 180° heel snel en plaatste een eerste versnelling. Tot mijn grote verbazing nam ik enkele meters voorsprong die altijd maar groter werden. Ik besloot dan ook een snelle km uit mijn benen te schudden en kon zo een mooie kloof bijeen lopen. Door de aard van het parcours kon ik dan ook perfect mijn voorsprong inschatten. Luid aangemoedigd begon ik meer en meer in de overwinning te geloven. Ik liep soepel en voelde veel kracht in de benen. Bij het ingaan van de laatste km was ik zegezeker en was het genieten. Bij het naderen van de finish liet ik mijn emoties de vrije loop. Al mijn harde werk wordt beloond en ik heb dan toch een overwinning te pakken in 2014! De crossen hebben duidelijk hun doel niet gemist. Nu ga ik even genieten van de feestdagen en op 4 januari mag je mij terug verwachten met waarschijnlijk een korte cross in Grimbergen en dit in functie van mijn 6km in Aalst.
Voor mijn laatste cross van 2014 trok ik samen met Glen Braem naar Wespelaar. Spijtig genoeg kon ik samen met de clubgenoten de dag ervoor niet mee naar de cross in Goes (Nederland). Het werd dus Wespelaar, op het eerste gezicht een vrij gewone cross en bij de verkenning bleek het redelijk droog te liggen, alleen een lager gelegen deel lag er modderig bij. Maar hevige regenval tijdens de opwarming en de andere wedstrijden die nog werden gelopen zorgden er toch voor dat het parcours er zwaar bij lag. Ik hoefde niks meer te bewijzen en startte redelijk behouden, de 1ste ronde bekeek ik de wedstrijd wat om bij het ingaan van ronde 2 stilaan op te schuiven. Er ontstond een groepje van 4 lopers met daarachter Glen die ook aan het opschuiven was. ik nam de leiding en liet het tempo zakken. Ik dacht even terug aan Kapelle-op-den-bos waar Glen ervoor zorgde dat ik kon aansluiten. Eens aangesloten schakelde ik een versnelling hoger en liet het groepje achter. Ook Glen deed dat en kwam even later aansluiten. Samen probeerden we de kloof te dichten op een volgend groepje. We kwamen dichter maar aansluiten zat er niet meer in. In de laatste ronde liet Glen het wat lopen terwijl ik het tempo hoog bleef houden. Op het zwaarste stuk trok ik zelfs nog is stevig door. Dat stemde mij tevreden want normaal heb ik op het einde niet meer de kracht om te versnellen. Ik ben nu benieuwd wat ik waard ben op een snelle stratenloop. Binnen 2 weken hoop ik daar in Stekene een antwoord op te vinden.
|