Sneller als verwacht liep ik een 5000m op de piste. Met de Ifam in Oordegem koos ik voor sterk bezette meeting. Enig "nadeel" zoals in Ninove is het late uur waarin deze 5000m moest gelopen werden. Het werd uiteindelijk 1u 's nachts eer ik de wedstrijdschoenen kon aandoen. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel , het was windstil en de temperatuur was ideaal. Ik startte in de 3de en laatste reeks en hoopte mijn scherpe PR van 16'18" te benaderen. Om nu al beter te doen moest echt alles meezitten. Daar waar ik dacht met een mooi groepje te kunnen lopen kwam ik bedrogen uit. Ze liepen in deze reeks voor 16' of sneller. Ik was dus verplicht om te lossen en liep een dikke 10 ronden helemaal alleen. Op straat zou ik mij daar niks van aantrekken maar hier vliegen de seconden voorbij. De 1ste en 2de km kon ik nog op schema lopen maar dan kwam het verval. Bij het ingaan van de laatste km ging ik niet mee voluit om zo toch vrij " rustig" binnen te komen in 16'32". Zoals vooraf gezegd moet alles meezitten om mijn PR te verbreken. Maar er komen nog kansen dus niet getreurd. Tijdens de nachtelijke uitlooptraining besliste ik om diezelfde zondag een wedstrijd in Lebbeke mee te pikken. Zo kon ik de lichte teleurstelling direct van mij aflopen.
Het was tijd voor mijn eerste pistewedstrijden. Met een 1500m in Kessel-Lo en een 3000m in Ninove 2 dagen later bereidde ik mij voor op een drukke zomer. Die eerste pistewedstrijd na bijna 1 jaar is altijd wat wennen, daarom kies ik er steeds voor om te beginnen met een 1500m. Ik wist niet wat ik moest verwachten maar zoals bij alle pistewedstrijden hoefde niks voor mij. Ik startte veel te snel en na 1 rondje liep ik 1'06". Als ik dit bleef lopen zou ik zeker stil vallen dus schakelde ik terug naar ronden van 1'10". Ondertussen ging de bel al voor de laatste ronde, er was nu geen keuze meer, ik moest om een PR te lopen versnellen. Met nog 300m te lopen zette ik alles op alles, ik kon nog profiteren van een loper voor mij om uiteindelijk te finishen in 4'27". 2" sneller als mijn vorige tijd, ik kon niet anders dan tevreden zijn. Deze snelheid hoopte ik 2 dagen later te gebruiken op mijn 1ste 3000m van dit seizoen. Dit zou mij in principe beter moeten liggen al was het afwachten of ik hersteld zou zijn van mijn 1500m. Mijn start was slecht en ik liet mij volledig wegdrummen, het kostte de eerste 2 ronden dan ook krachten om op te schuiven , pas in ronde drie kwam ik echt in mijn tempo van 1'15" per ronde. Met 3'08" en 6'18" na respectievelijk 1 en 2km zat ik op record koers maar ik voelde de vermoeidheid toenemen in de laatste ronden. Met nog een snelle laatste ronde kon ik alles nog rechtzetten maar net daar liep het spaak. Ik twijfelde te lang om te versnellen en verlies daar een paar seconden. Die seconden had ik nodig om 9'27" te lopen, nu eindigde ik in exacte dezelfde tijd als mijn PR , nl 9'29". Er heerste onmiddellijk een gevoel van teleurstelling die even later bij het uitlopen plaats maakte voor realisme. Er komen nog wedstrijden genoeg en met iets meer tijd zitten er zeker nog snelle tijden in mijn benen. Nu op naar een 5000m in Oordegem.
Het is ondertussen bijna een maand geleden dat ik nog van mij heb laten horen. En dat was bewust want na Antwerpen was het zowel fysiek en mentaal helemaal op. Maar na een weekje herstel en wat alternatief sporten begon ik rustig aan mijn opbouw voor de zomer. De eerste piste trainingen verliepen vlot maar na al die lange tragere tempo's was het wel wennen. Net zoals vorig jaar nam ik net voor de pistewedstrijden deel aan de duoloop in Oetingen. Samen met Glen probeerden we er een leuke wedstrijd van te maken. Glen vertrok als 1ste voor 4km, daarna nam ik over voor 4km om dan nadien samen 4km te lopen. Na een kwartiertje wachten kwam Glen als 11de door en gaf mij teken vol door te gaan. Ik luisterde gedwee en schoof meteen 2 plaatsen op , maar de warmte zorgde ervoor dat ik toch even moest terug schakelen. Bij de laatste 4km moest ik pushen om Glen te volgen maar de laatste 2km kwam ik erdoor en nam ik Glen op sleeptouw. Ondertussen waren we nog 2 plaatsen opgeschoven naar de 7de plaats. Meer zat er vandaag niet in. Nu op naar mijn 1ste pistewedstrijd op maandag in Kessel-Lo. Met een opener van 1500m bereid ik mij voor op een snelle 3000m 2 dagen later in Ninove. Maar alles staat in teken van de belangrijkste maand Augustus met een BK op de weg, corrida Merchtem en 10000m op de piste.
Eindelijk was het zover, na een jaartje zonder nam ik terug deel aan misschien wel het grootste loopevenement. De voorbereiding was super, de focus was ok, de conditie was top en het weer was gunstig. Alles was aanwezig om een toptijd te lopen. Ik wou zeker onder de 58' eindigen en stiekem droomde ik van 56'. Ik kreeg de mentale steun van mijn zus die heen en weer rende om mij op drie plaatsen aan te moedigen en halverwege mij de nodige bevoorrading bezorgde. Ik startte net achter de toppers en hield mij de eerste 2km zeker gedeisd, ik had dan ook een ideaal groepje gevonden met enkele grote sterke mannen. Het was een kwestie van geduld te hebben. Op km 3 en bij het naderen van de kennedy tunnel begon ik mijn tempo op te voeren en schoof ik stelselmatig op. De kilometers vlogen voorbij en na de 2de tunnel kwamen we op de kaai waar we een lang stuk van meer als 2km rechtdoor voor de kiezen kregen. Hier begon eigenlijk mijn wedstrijd, ik gaf nu vol gas en was zo gefocust dat ik niet vroeg om over te nemen. Na een snelle bevoorrading en enkele suikers doken we het centrum in. Op de Meir stond een massa volk, de geweldige sfeer zorgde voor een zoveelste mentale boost.Toch hield ik nog 1 "cartouche" achter de hand voor de laatste tunnel, de befaamde "konijnenpijp". We waren nog maar net de tunnen ingelopen of ik zette mijn versnelling in, achter mij moesten ze lossen en ik kon nog 1 plaats opschuiven. Na 15km en bijna op het einde van tunnel kreeg ik een 1ste moeilijk moment. Ik beet door tot het keerpunt waarna het nog maar 500m ver was richting finish. Ik keek naar de grote klok en zag tot mijn grote verbazing dat ik finishte met een tijd iets boven de 55' en een mooie 30ste plaats bovenop. Zoals vooraf gezegd was alles aanwezig voor een top dag maar dit overtreft zelfs mijn verwachtingen! Met deze prachtige prestatie sluit ik mijn "voorjaar" af. Ik ben mentaal en fysisch zo diep gegaan de laatste weken dat ik nu na lange tijd een weekje rust neem. Af en toe wat herstel , is zwemmen en wat wandelen zal mij deugd doen. Zo kan ik met frisse benen en nieuwe moed aan mijn piste seizoen beginnen. Eerst dus even genieten!
Net zoals twee jaar geleden koos ik voor Opstel als laatste voorbereidingswedstrijd voor Antwerpen. Een snelle 12km was het doel. Ik startte vlot mee met de koplopers maar na 1km zocht ik mijn eigen tempo, de lopers van de 6km liet ik begaan. Ik liep een mooi tempo en schoof op van plaats 4 naar plaats 2 , enkel trainingsmakker en clubgenoot Niels liep nog voor mij. Bij het ingaan van Buggenhout bos keek Niels om en zag dat ik alleen op komst was, hij besloot van even te wachten en mij op sleeptouw te nemen voor een snelle tijd. Onze voorsprong op de rest was ondertussen al zo gegroeid dat we ons daar geen zorgen over hoefden te maken. Tot ongeveer 6km kon ik Niels zijn spoor volgen maar om niet stil te vallen liet ik toch los maar hield hem in het vizier. In de open vlakte op het nieuwe stuk kregen we nog een zwaar stuk tegenwind te verwerken waardoor ik toch nog moest pushen om het tempo hoog te houden. Met nog een laatste snelle km kwam ik zoals in Essene terug als 2de over de finish en met andermaal terug een goede tijd van 42'. Deze tijd liep ik vorig jaar op het einde van de zomer in Merchtem dus hoop ik snel onder die 42' te duiken. maar nu eerst op naar de ten miles in Antwerpen.
Na mijn goede prestatie in Dendermonde begon ik aan mijn voorbereiding op de Ten Miles in Antwerpen. Aangezien het met de tunnels een golvend parcours is koos ik dit weekend voor een stevige halve marathon in Essene. Aan de hoogteverschillen te zien was het zeker een kolfje naar mijn hand. Zonder parcoursverkenning besloot ik om het in de eerste van drie ronden van 7km "rustig" aan te pakken. Goed indelen was hier zeker belangrijk. Ik zette mij bij de start vooraan omdat we meteen moesten klimmen. Tot mijn verbazing bepaalde ik mee het tempo en was er geen enkele loper van de 7km en 14km die de leiding nam. Integendeel , na een 2 tal km liep ik samen met 2 andere lopers van de lange afstand weg van de rest. Vooral de latere Spaanse winnaar gaf mij een heel goede indruk. Toen die even later nog is versnelde deed ik ook geen enkele moeite om mee te gaan. Ik zorgde er wel voor dat ik de 2 koplopers steeds in het vizier had en bij de 1ste doorkomst aan de finish was de kloof niet groter als 150m. Ondertussen had ik "genoten" van het parcours en toen ik zag dat er vooraan afscheiding kwam besloot ik de sprong te wagen. Halverwege ronde twee was de aansluiting een feit. Ik voelde meteen dat hij zijn beste krachten had opgebruikt want telkens ik overnam moest hij een gaatje laten. Op het meest steile stuk van de wedstrijd ging ik vol door en éénmaal boven zorgde ik met een snelle km voor een mooie voorsprong. Ondertussen begon ik al aan ronde drie en had ik volledige controle over mijn voorsprong. Toch waren het niet de benen maar buikkrampen die ervoor zorgden dat ik in de laatste 2km wat gas moest terug nemen. Dit was echter geen gevaar voor mijn 2de plaats maar daar maak ik toch een foutje met waarschijnlijk niet genoeg gegeten te hebben. Gelukkig was de laatste km in dalende lijn zodat ik niet meer moest pushen. Als kers op de taart na mijn 2de plaats keek ik voor het eerst op mijn horloge en zag 1u15'27" staan. Zonder die krampen had ik hier zeker een 1u15' rond gelopen dus was ik zeer tevreden. Om een vergelijking te maken , vorig jaar liep ik deze tijd op een volledig vlakke halve marathon. Het is dan ook op deze afstand dat ik het meeste progressie heb gemaakt en die mij misschien ook het beste ligt. Ik ging dus met een hongerig maar voldaan gevoel huiswaarts. De volgende wedstrijd zal normaal Opstal worden , al twijfel ik nog tussen 12km of halve marathon.
Het crossseizoen was nog maar net achter de rug of mijn eerste stratenloop stond op de agenda. En met Dwars door Dendermonde kon ik mij geen mooier begin voorstellen. Onder een stralend lente zonnetje ging ik op zoek naar bevestiging van mijn 8ste plaats vorig jaar. En vooral op zoek naar een tijd onder de 34'. Door een zware werkweek kwam ik wel niet echt fris aan de start , te weinig slaap kan je namelijk niet inhalen. Na een goeie opwarming kon de wedstrijd niet snel genoeg beginnen. Al van bij de 1ste km ging het razendsnel en was het alle hens aan dek. Ik pikte aan bij een groepje van drie met net voor ons de kopgroep. Achter mij zag ik dat Glen niet ver zat en toen ik moest lossen en hij dichter kwam besloot ik op het lange rechte stuk naast het water even te minderen zodat hij kon aansluiten. Even voor de bevoorrading was de aansluiting een feit. Na even wat gedronken te hebben begonnen we nu aan een paar km wind tegen. Met ons twee zag ik het helemaal zitten maar net op dat moment gaf Glen teken niet meer te kunnen volgen. Ik had geen tijd om iets te vragen en zag voor mij iemand uit het groepje wegvallen. Zo had ik een ideaal mikpunt , ik liep het gat dan ook niet meteen toe. Net voor het opdraaien van de forten kon ik aansluiten en nam ik ook meteen over. Op het padje naast de vijver koos ik liever mijn eigen traject. Tot mijn verbazing moest mijn medeloper meteen lossen. Onderweg kreeg ik te horen op een tiende plaats te lopen , deze wou ik dan ook niet meer afgeven. We kregen hetzelfde scenario als vorig jaar met nog 2 lopers die heel dicht kwamen waardoor ik alle zeilen moest bijzetten om geen plaats meer te verliezen. In de laatste 300m perste ik er nog een sprint uit om dan uit te komen op die mooie 10de plaats en vooral zoals ik wou een tijd onder de 34'. Opdracht volbracht zou ik zo zeggen.
1 dag na mijn laatste cross was ik al vroeg terug op pad. Samen met Natalie liep ik de mooie wedstrijd van Oostende naar Brugge , 16 mooie kilometers rechtdoor. Het was de bedoeling om ongeveer 4'10" /km te lopen. Het weer was barslecht bij de opwarming , van stretchen en versnellingen kwam niet veel in huis. Net voor de start begon het zelfs hevig te hagelen. Maar het positieve was dat de wind schuin achter ons blies, het zou dus een perfecte wedstrijd kunnen worden. We startten vrij rustig en lieten enkele dames ons passeren. Na een 3 tal km kwam Natalie op tempo en begonnen we zowel mannen als vrouwen in te halen. Met heel egale kilometers waren we zo al opgeschoven naar de 11de plaats bij de vrouwen. In de verte zag ik de 10de vrouw lopen, we probeerden te versnellen en de laatste 2km ging Natalie zelfs onder de 4'/km , maar nog een plaats opschuiven zat er niet meer in, toch was ze tevreden met een tijd van 1u07' en ondertussen maakte ik er een perfecte training van en een meer dan perfect weekend. Ik kijk nu uit naar Dendermonde waar ik mijn mooie wedstrijd en dito 8ste plaats wil bevestigen.
Als laatste cross dit seizoen zocht ik het niet te ver. Op Hof Ten Hemelrijck in opwijk wordt elk jaar de volkscross gelopen. Na een droge editie in Lebbeke was het nu eindelijk een echte cross. Zware modderstroken afgewisseld met diepe waterplassen, vele bochten , een schuine kant en een paar grindstroken. Zoals elk jaar waren er niet veel starters maar dat deerde mij niet. Na de eerste bocht liep ik in 7de positie en dat zou zo de hele wedstrijd blijven. Ik liep zeer egale ronden en "amuseerde " mij in de modder. Als beloning voor mijn inzet kreeg ik een mooie geldprijs en dito natuurprijs. Binnenkort mag je een verslag verwachten van mijn winterseizoen en een kleine vooruitblik op de toekomst.
Na een maandje zonder competitie was ik maar wat blij terug aan een wedstrijd te kunnen deelnemen. Met een cross voor eigen volk kon ik aan een hopelijk mooie maand maart beginnen. Mijn hevige griepaanval was kortstondig maar had mijn lichaam toch fel verzwakt. Ik bouwde rustig terug op en voel de goede vorm terug komen. Door de droge en koude dagen lag het parcours er goed beloopbaar bij. Ik heb liever zware modderstroken maar om terug het ritme op te nemen is dit misschien geen slecht begin. Met de verwachtte namen aan de start vertrokken we voor 5 grote ronden. In ronde 1 had ik nog even moeite met het tempo en moest de omvangrijke kopgroep laten lopen. Naarmate de wedstrijd vorderde kreeg ik het goede ritme te pakken, enkele te snel gestarte lopers moesten vooraan afhaken. Het sein voor mij om op te schuiven. Met nog 3 ronde voor de boeg liep ik samen met Stef Ceuppens. Hij nam niet over en bij elke versnelling moest hij lossen maar op de lange rechte stukken kwam hij terug aansluiten. Het was een mooi duel in de wedstrijd. Ik hield nog wat achter de hand voor de laatste ronde. Op het heuveltje trok ik stevig door en had enkele meters , hij moest terug de rol lossen en nu liet ik hem niet meer terug komen. De daaropvolgende "te korte" passage in het zand maakte ik nog is het verschil waardoor ik op een mooie 13de plaats eindigde. En nu op naar de laatste cross van het seizoen, hof ten hemelrijck in Opwijk.
|
Nieuws 2016Archief
December 2016
Categorieën |